دانستنیها

علمی,تاریخ،تکنولوژی،هنر,تغذیه,هوش,ورزش,رایانه,سلامتی,اندیشه,ادبی,روانشناسی و دیگر مطالب

دانستنیها

علمی,تاریخ،تکنولوژی،هنر,تغذیه,هوش,ورزش,رایانه,سلامتی,اندیشه,ادبی,روانشناسی و دیگر مطالب

دانستنیها

در این مجموعه بیش از 1000مطلب علمی،سلامت،ورزشی،تغذیه،رایانه،... برای علاقه مندان ارائه شده است.با تشکر از توجه،انتقادات و پیشنهادات شما.مهندس مجید غفوری با تجربه 30 سال مطالعه پیرامون علوم مختلف.
majidghafouri@kiau.ac.ir
ghfori@gmail.com
پیامرسان telegram.me/metallurgydata
09356139741
مشاوره و سخنرانی

بارکد شناسایی آدرس دانستنیها
بایگانی

نقرس (که در صورت مبتلا شدن شست پا به آن نقرس پا نیز گفته می‌شود)نوعی بیماری است که حملات پیاپی آرتروز التهابی حاد - نوعی ورم مفاصل همراه با سوزش، التهاب و قرمزی- معمولاً از ویژگی‌های آن است. مفصل متاتارسوفالانژیال در ابتدای شست پا متداول ترین ناحیه ابتلا به این بیماری است (حدود ۵۰٪ از موارد را شامل می‌شود). با این حال، این بیماری می‌تواند در قالب توفوس، سنگ کلیه، یا سنگ کلیه اوراتی نیز ظاهر شود. عامل این بیماری افزایش میزان اسید اوریک در خون است. اسید اوریک باعث ایجاد کریستال می‌شود، و کریستال‌ها در مفاصل، تاندون‌ها و بافتهای اطراف رسوب می‌کند. در صورت مشاهده این کریستال‌های خاص در مایع مفصلی، از ابتلا به این بیماری اطمینان حاصل می‌شود. درمان با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID)، استروئید، یا کلشیسین باعث بهبود سندرم‌های بیماری می‌شود. پس از اینکه حمله حاد این بیماری فروکش کرد، میزان اسید اوریک را معمولاً با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی کاهش می‌دهند، و در مواردی که حملات پیاپی وجود دارد، مصرف آلوپورینول یا پروبنسید از افزایش آن در دراز مدت جلوگیری می‌کند. ابتلا به نقرس در دهه‌های اخیر افزایش یافته است، به طوری که حدود ۱ تا ۲٪ از جمعیت غرب در دورانی از زندگی شان به آن مبتلا می‌شوند. این افزایش را به دلیل زیاد شدن عوامل خطرزا در جمعیت می دانند، مانند سندرم متابولیک، امید به زندگی طولانی تر و تغییر در رژیم غذایی. نقرس را در تاریخ با نام «بیماری پادشاهان» یا «بیماری ثروتمندان» می‌شناختند.

نشانه‌ها و علائم بیماری
نقرس می‌تواند به شکل‌های مختلف ظاهر شود، گرچه متداول ترین آن حملات پیاپی آرتروز التهابی حاد (نوعی ورم مفصل همراه با سوزش، التهاب و قرمزی) می‌باشد.درد در محل اولین مفصل متاتارسوفالانژیال (محل اتصال شست پا به کف پا) اولین تظاهر بیماری در حدود نیمی از مبتلایان به نقرس است.این نشانه (درد در محل اتصال شست پا به کف پا) پوداگرا podagra نامیده میشود. مفاصل دیگر نیز مانند پاشنه‌ها، زانوها، مچ‌ها و انگشتان ممکن است به این بیماری مبتلا شوند.درد مفاصل معمولاً پس از ۲ تا ۴ ساعت و در طول شب شروع می‌شود.دلیل شروع آن در شب این است که دمای بدن در آن زمان پایین تر می‌باشد.علائم دیگر ممکن است در موارد معدودی همراه با درد مفصل بروز کنند، مانند خستگی و تب شدید.افزایش طولانی مدت میزان اوریک اسید (هایپراوریسمی) می‌تواند باعث بروز علائم دیگری شود، از جمله رسوبات سفت و بی درد کریستال‌های اسید اوریک که به توفوس معروف اند. توفوس شدید می‌تواند به علت سائیدگی استخوان منجر به آرتروز مزمن شود.افزایش میزان اسید اوریک ممکن است منجر به رسوب کردن کریستال‌ها در کلیه ها شود، و باعث ایجاد سنگ و سنگ کلیه اوراتی گردد.

برای نقرس توصیه های زیر مفید خواهد بود:
گرچه محدود کردن پورین غذایی منجر به کاهش قابل توجه تولید اسید اوریک نمی شود ( تنها یک سوم اسید اوریک بدن منشا غذایی دارد )، اما مفید است.
غذاهای با محتوای پورین بالا که باید محدود شوند : گوشت و غذاهای دریایی مثل ماهی، آبگوشت، مغزهای حیوانی، دل، جگر، قلوه، ساردین و مخمر
دریافت لبنیات کم چرب و ویتامین C مفید هستند ( به علت دارا بودن خاکستر قلیایی ).
کاهش مصرف کربوهیدرات ساده برای دستیابی به کاهش وزن و بهبود حساسیت به انسولین
دریافت 3 لیتر مایعات در روز برای کاهش تشکیل سنگ های کلیوی

در زمینه اسید اوریک بالا باید در زمینه مصرف پورین محدودیت هایی را رعایت کنید. گروه ۱:مقدار زیادی پورین دارند (۱۰۰۰- ۱۰۰ میلی‌گرم نیتروژن پورینی در ۱۰۰ گرم غذا) که باید از مصرف آنها خودداری کرد و شامل :فرآورده‌های گوشتی، گوشت قیمه شده، سوپ گوشت، آبگوشت غلیظ ، مغز، گوشت غاز و کبک، ماهی کولی، ماهی خال خالی، ماهی ساردین و مخمرهاست.

گروه‌ ۲: مقدار متوسطی پورین دارند (۱۰۰- ۹میلی‌گرم نیتروژن پورینی در ۱۰۰ گرم غذا) و مصرف آنها به مقدار کم مجاز است که شامل : ماهی و گوشت (به غیر از موارد گروه ۱)، ماکیان، مارچوبه، لوبیاهای خشک، عدس، قارچ‌ و اسفناج است. یک سهم (۹۰- ۶۰گرم) از گوشت، ماهی یا مرغ، و یا یک سهم (نیم فنجان) سبزیجات این گروه در روز، در دوران بهبودی مجاز است.

گروه ۳: مقدار کمی پورین دارند. غذاهای این گروه می‌توانند هر روز استفاده شوند و شامل: نان سفید و ترد، کیک و شیرینی‌جات، میوه، زیتون، کره یا مارگارین و روغن‌ها، دسرهای ژلاتینی، داروهای گیاهی، نوشیدنی‌های گازدار، شیر، پنیر، بستنی، فرنی، غلات و محصولات آن، شکلات، آجیل‌ها، قهوه، چاشنی ها، ترشی‌ها، کرم، تخم‌مرغ، سبزیجات (به غیر از موارد گروه ۲) ، نمک، چای، شکر و شیرینی‌جات، سرکه و سس سفید است.
- از زیاد مصرف کردن ویتامین C بپرهیزید، زیرا این ویتامین افزایش دهنده تولید اسید اوریک می باشد.
- از زیاد مصرف کردن ویتامین B3 بپرهیزید (بیشتر از 50 میلی گرم در روز) . زیادی نیاسین جلوی خروج اسید اوریک را از بدن می گیرد.

- از مصرف کردن مکمل های آهن جدا بپرهیزید. زیادی آهن در خون باعث ورود اسید اوریک در مفاصل می باشد.


رشته‌های کریستال‌های اوریک اسید از یک نمونه مایع مفصلی که با یک میکروسکوپ دارای نور پولاریزه عکسبرداری شده است

مجید غفوری