دانستنیها

علمی,تاریخ،تکنولوژی،هنر,تغذیه,هوش,ورزش,رایانه,سلامتی,اندیشه,ادبی,روانشناسی و دیگر مطالب

دانستنیها

علمی,تاریخ،تکنولوژی،هنر,تغذیه,هوش,ورزش,رایانه,سلامتی,اندیشه,ادبی,روانشناسی و دیگر مطالب

دانستنیها

در این مجموعه بیش از 1000مطلب علمی،سلامت،ورزشی،تغذیه،رایانه،... برای علاقه مندان ارائه شده است.با تشکر از توجه،انتقادات و پیشنهادات شما.مهندس مجید غفوری با تجربه 30 سال مطالعه پیرامون علوم مختلف.
majidghafouri@kiau.ac.ir
ghfori@gmail.com
پیامرسان telegram.me/metallurgydata
09356139741
مشاوره و سخنرانی

بارکد شناسایی آدرس دانستنیها
بایگانی
 

 بوئینگ ایکس-۳۷ یک فضاپیما-هواپیمای بدون سرنشین ساخت شرکت بوئینگ آمریکا است که نخستین پرتاب آن در ۷ آوریل ۲۰۰۶ انجام شد و در ۲۲ آوریل -- ۳ دسامبر ۲۰۱۰ اولین پروازهای فضایی اش را انجام داد. ایکس-۳۷ برای بکارگیری در ناسا، دارپا و نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا ساخته شد.بوئینگ ایکس-۴۰ برای آزمایش مانورهایی که فضاپیماهای بوئینگ ایکس-۳۷ نهایتاً برای انجام آن‌ها طراحی شده‌اند، ساخته شده‌بود.

http://s9.picofile.com/file/8294980150/%D9%81%D8%B6%D8%A7%DB%8C%DB%8C_%D8%A8%D8%AF%D9%88%D9%86_%D8%B3%D8%B1%D9%86%D8%B4%DB%8C%D9%86%D8%B4_%DA%A9%D9%87_X_37B.jpg

در حالی که شرکت‌هایی مانند SpaceX و Blue Origin به شدت در حال تلاش و رقابت با یکدیگر بر سر استفاده مجدد از موشک‌هایی هستند که به فضا فرستاده می‌شوند، نیروی هوایی ایالات متحده دیدگاه متفاوتی نسبت به فضا دارد. نیروی هوایی ایالات متحده اواخر هفته پیش با افتخار اعلام کرد که هواپیمای فضایی بدون سرنشینش که X-37B نام دارد موفق به ثبت دو رکورد جدید شده است.

این هواپیما موفق شده طولانی‌ترین پرواز مداری بدون سرنشین را به مدت 718 روز داشته باشد و دور زمین گردش کند. علاوه بر این، X-37B توانسته بدون کوچکترین آسیب در مرکز Kennedy Space Center در فلوریدا فرود بیاید و اولین فرود در این تاسیسات طی نیم قرن گذشته را رقم بزند.

پروازهای هواپیمای X-37B که در حال حاضر تعداد آنها به چهار بار رسیده است، همواره ماموریت‌های مخفی بوده‌اند. به این ترتیب حدس زده می شدو که این هواپیمای فضایی مسلح یا دست کم ضد سلاح باشد. با این حال نیروی هوایی ایالات متحده چنین حدس‌هایی را انکار کرده و مدعی شده است که این پروازها صرفاً به منظور تست فناوری‌های جدید و ساخت نمونه‌های پیشرفته‌تری از این هواپیما انجام می‌شوند. با این حال هم چنان بسیاری از افراد بر این باورند که از این هواپیما علاوه بر تست فناوری‌های جدید به منظور اهداف شناسایی نیز استفاده می‌شود.

 این چهارمین ماموریت X-37B شمرده می شوند و هر پرواز جدید در مقایسه با پروازهای قبلی، طولانی‌تر است.

 ماموریت OTV-1 در سال 2010 میلادی آغاز شد و تنها 224 روز ادامه داشت. OTV-2 با فاصله اندک در سال 2011 آغاز شد و 468 روز ادامه داشت. OTV-3 در سال 2012 آغاز شد و پس از 674 روز به اتمام رسید یعنی تقریبا معادل دو سال. آخرین ماموریت این هواپیما نیز در 20 می سال 2015 میلادی آغاز شد و تنها با اختلاف چند روز کمتر از دو سال طول کشید.

 

پروژه ایکس-۳۷ ابتدا در ناسا شروع شد و سپس در سال ۲۰۰۴ به وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا منتقل شد. تست پرتاب ایکس-۳۷ ۷ آوریل ۲۰۰۶ در پایگاه نیروی هوایی ادواردز انجام گرفت.این پرنده بی‌خلبان مارس سال گذشته (2010) توسط نیروی هوایی آمریکا به جو فرستاده شده و هنوز به زمین بازنگشته است. پنتاگون مستمراً از توضیح در باره ماموریت آن سر باز زده است اما مشتاقان آماتور امور فضایی ملاحظه کرده‌اند که مسیر آن به گرد زمین تقریباً بر مسیر ماهواره تحقیقاتی تیانگونگ-۱ چین منطبق است. حدس‌های زیادی هست که ایکس-۳۷ب مشغول شنود این واحد تحقیقاتی است. دکتر دیوید بیکر سردبیر مجله پرواز فضایی می‌گوید:"نظارت فضا به فضا فصلی به کلی جدید است که با مجموعه‌ای از حسگرهای دقیق ممکن می‌شود. و فکر می‌کنیم ایکس-۳۷ب احتمالاً از آن‌ها برای رصد ایستگاه فضایی نوپای چین بهره می‌برد".

در چین مرزها مبهمند و بعد نظامی برنامه‌های فضایی غالب است ایکس-۳۷ب هم‌چنین به عنوان سفینه "آزمون جوی" نیز شناخته می‌شود. شبیه یک شاتل فضایی کوچک است و می‌تواند در بازگشت در فرودگاهی به زمین بنشیند، همان کاری که فضاپیمای سرنشین‌دار ناسا پیش از بازنشستگی‌اش در ژوئیه گذشته انجام می‌داد. این سفینه رباتیک نیروی هوایی که توسط بویینگ ساخته شده است، تقریباً به درازای ۹ متر است و حجم مخزن آن نزدیک یک خودروی ون کوچک است. اما نیروی هوایی ایالات متحده از این که داخل مخزن چه می‌گذرد چیزی نمی‌گوید. ماموریت فعلی با قرار دادن سفینه در جو پایینی و با انحراف ۴۲.۷۹ درجه‌ای از استوا توسط یک موشک اطلس آغاز شده است که با اغلب ماموریت‌های نظامی فضاپیماهای آمریکایی که معمولاً به گرد دو قطب می‌گردند جور در نمی‌آید. عده‌ای از متخصصان رصد بصری که شیفته کشف ماموریت ایکس-۳۷ب بوده‌اند خود را در آمریکا و اروپا وقف تعقیب آن کرده اند. این افراد مشاهده کرده‌اند که مدار این سفینه تا چه اندازه نزدیک به مدار تیانگونگ است. چین انتظار دارد فضانوردان در ۲۰۱۲ در این فضاپیما مستقر شوند و آن را اداره کنند. چین آن را در سپتامبر با انحراف ۴۲.۷۸ درجه‌ای از استوا به ارتفاعی بسیار مشابه ایکس-۳۷ب پرتاب کرده‌اند. دکتر بیکر در "پرواز فضایی" که مجله قدیمی مجمع بین‌سیاره‌ای بریتانیا است، می‌گوید: "توازی این دو روشن است. در زمانی از مرتبه ۱۹ ثانیه و تقریباً هر ۱۷۰ دور یک بار دو سفینه به سمت هم یا خلاف هم می‌روند و دور یا نزدیک می‌شوند". هیچکس نمی‌تواند با اطمینان از ماموریتی که این سفینه اتخاذ کرده بگوید؛ تنها چیزی که نیروی هوایی ایالات متحده می‌گوید این است که سفینه "آزمون جوی" برای آزمودن فناوری‌های نوین است. اما این اشاره که شاید حسگرهای نوین ایکس-۳۷ب به تیانگونگ بپردازند بسیار جالب است. آمریکا بی‌اعتمادی عمیقی نسبت به برنامه‌های فضایی چین دارد، حتی نسبت به ماموریت‌هایی که علی‌الظاهر تنها با ایستگاه فضایی سرنشین‌دار آن مرتبطند. بخشی از مشکل به این دلیل است که چین تمایز اندکی بین برنامه‌های نظامی و غیرنظامی خود قائل است. برخلاف نقاط دیگر جهان، مانند اروپا که آژانس فضایی اروپا در آن "مختص به برنامه‌های صلح‌آمیز" است و برنامه‌های فضایی نظامی اروپا توسط دولت‌ها پیگیری می‌شود.

آیا آمریکا در حال جاسوسی از چین است؟ در ایالات متحده نیز که ناسا هدایت اغلب ماموریت‌های غیرنظامی را برعهده دارد این تمایز نسبتاً روشن است. بالعکس در چین مرزها مبهمند و بعد نظامی برنامه‌های فضایی غالب است. دکتر بیکر به بی‌بی‌سی گفته است "اگر کاری که ایکس-۳۷ب می‌کند واقعاً جاسوسی است، خیلی هم چیز بدی نیست. چنان که در دوران جنگ سرد هم گسترش سیستم‌های نظارتی به توافق‌هایی تسلیحاتی انجامید که بدون اطلاع کامل طرفین از اعمال دیگری میسر نمی‌شدند". این تحلیل همه را قانع نمی‌کند. برایان ویدن مشاور فنی "بنیاد جهان ایمن" و تحلیلگر پیشین نیروی هوایی ایالات متحده است. او ارزیابی خود از قابلیت‌های ایکس-۳۷ب را سال قبل منتشر ساخت و آن را بستری برای آزمون فناوری‌های نوین پیش از به کارگیری‌شان در یک ماهواره جاسوسی تمام عیار دانست. ویدن می‌پندارد که خاورمیانه برای هر نوع حسگر جدید به کار رفته در ایکس-۳۷ب هدف محتمل‌تری است. او به بی‌بی‌سی می‌گوید: "یک ماهواره جاسوسی نوعی در مدار قطبی قرار می‌گیرد تا برایتان دسترسی به همه زمین فراهم کند. ایکس-۳۷ب در مدار بسیار پایین‌تری است که یعنی توان رصد عرض‌های جغرافیایی بسیار محدودی را خواهد داشت و تنها موضوع مهم واقعی در آن محدوده از عرض‌های جغرافیایی افغانستان و خاورمیانه است. آیا مراقب تیانگونگ است؟ من این طور فکر نمی‌کنم. به نظر من تطابق نسبی مدارهای آن‌ها تصادفی است. اگر آمریکا واقعاً می‌خواست تیانگونگ را زیر نظر بگیرد بدون ایکس-۳۷ب هم چیزهای کافی برای انجامش در توشه داشت."

http://s9.picofile.com/file/8294980818/%D8%A8%D9%88%D8%A6%DB%8C%D9%86%DA%AF_%D8%A7%DB%8C%DA%A9%D8%B3_%DB%B3%DB%B7.jpg