چندین نوع از هولوگرام در طی سال‌ها تولید شده است . یکی از این تکنولوژی‌ها هولوگرام انتقالی (Transmission Hologram) است که در این فناوری ، نور از سطح هولوگرام گذشته و در طرف دیگر این سطح می‌توانیم تصویر سه بعدی را مشاهده کنید. نوع دیگر هولوگرام ، هولوگرام رنگین کمانی است که برای مقاصد امنیتی و تضمین اصالت کالا‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
هولوگرام چگونه ایجاد می‌شود ؟
برای ساختن یک تصویر هولوگرافیک ، جسم (یا فردی) را که می‌خواهید به شکل هولوگراف در آورید را با یک اشعه لیزر به جسم و محیط ثبت می‌تابانیم . محیط ثبت (Recording Medium) باید ساخته شده از نوع مناسبی از ماده باشد که به شفاف شدن تصویر کمک کند .محیط باید تمیز باشد تا شعاع‌های لیزر بتوانند با هم تداخل بدون اختلالی ایجاد کنند.
یک اشعه لیزر به دو شعاع کاملا یکسان تقسیم شدع و با استفاده از آینه هدایت می‌شود. یکی از شعاع‌ها برای روشن کردن جسم به سمت جسم سوژه عکاسی ما هدایت می‌شود. قسمتی از این نور لیزر از روی سطح جسم در فضای ثبت منعکس می‌شود.
دومین شعاع همسان نور که به نام شعاع نور مرجع (Reference Beam) شناخته می‌شود مستقیما به فضای ثبت تابانده می‌شود. با این کار ، این نور با هیچ کدام با نورهایی که از جسم سوژه باز می‌گردد مشکلی ایجاد نمی‌کند و با تعدیل نور منتشر شده تصویری به مراتب دقیق تر از مکان هولوگرام ایجاد می‌کند.
اما این دو شعاع نور با هم تداخل و برهم کنش خواهند داشت و بر اساس قوانین فیزیک نور ، این تداخل‌ها باعث ایجاد الگویی در محیط ثبت خواهند شد که می‌توان از روی آن عکس سوژه مورد نظر را برای دیدن بازسازی کرد.
چگونگی ثبت تصاویر در تکنیک هولوگرام
محیط ثبت ، جایی که نور‌های برگشتی همگرا می‌شوند ، ممکن است از مواد مختلفی ساخته شود . یکی از موادی که در ساخت هولوگرام بسیار استفاده می‌شود فیلم عکاسی است که ذرات واکنش دهنده در برابر نور به آن اضافه شده است. این کار باعث می‌شود که دقت عکس برای دو شعاع تابشی لیزر بالاتر برود و عکس هولوگرام را طبیعی تر از‌هالید نقره –به شکلی که عکس هولوگرام در دهه ۶۰ میلادی رواج داشت- بکند.
البته برای نشان دادن تصویر هولوگرام نیازی به این تکنولوژی‌های پیچیده نیست .
چگونگی بازسازی تصاویر در تکنیک هولوگرام
تاریخچه هولوگرافی
اولین توسعه فناوری هولوگرام در سال ۱۹۶۲ اتفاق افتاد. زمانی که یوری دنیسیوک (Yuri Dnisyuk) در اتحاد جماهیر شوروی سابق و امت لیت و یوریس اوپتانیکس در دانشگاه میشگان امریکا تکنولوژی لیزری را توسعه دادند که می‌توانست تصاویر را به صورت سه بعدی ثبت کند.
امولوسیون‌هالید نقره ماده ثبت کننده ای بود که در این فناوری از آن به عنوان محیط ثبت استفاده می‌شد. به همین دلیل هم وضوح عکس‌های هولوگرافیک گرفته شده آنچنان هم بی نقص نبود. اما روش‌های جدیدی مانند تبدیل و انتقال باعث شد که هولوگرام‌ها در طول زمان بهتر و بهتر شوند.
آینده عکاسی هولوگرافی
فعلا همه عکس‌های هولوگرام ایستا هستند. یعنی چیزی به نام فیلم برداری هولوگرافیک فعلا ساخته نشده است. برخی از ارائه‌های خبری اخیر مانند جلوه ویژه شبکه خبری CNN در گزارش‌های زنده که در آن به نظر می‌رسد گزارش گر در استودیو ظاهر می‌شود و همچنین نشان دادن زنده عکس هولوگرافیک از یکی از خوانندگان درگذشته امریکایی در فستیوال موسیقی در واقع هولوگرام‌های واقعی نیستند.
با این حال ، یک فناوری عکس برداری هولوگرافیک در حال توسعه است که قرار است تصویر سه بعدی را از مکانی به صورت زنده به مکانی دیگر ارسال کند. البته تصاویر این فناوری هم ایستا هستند و هر دو ثانیه یک بار عوض می‌شوند که فیلم برداری به حساب نمی‌آید و بیشتر شبیه یک نوع جلوه تصویری برداری با چیدن عکس‌ها در کنار همدیگر خواهد بود.
پژوهشگران اظهار امیدواری کرده اند که در سال‌های آینده با بهبود سرعت انتقال اطلاعات به وضوح تصویری بهتر و سرعت انتقال اطلاعات بیشتری دست پیدا کنند.
در سال ۲۰۱۳ هم اعلام شد گروهی از مهندسان شرکت HP در لابراتوار‌های این شرکت در حال توسعه دادن تکنولوژی هولوگرام بی نیاز به صفحه نمایش ، چند وجهی و سه بعدی برای گوشی‌های هوشمند تلفن همراه هستند.
نشانی که شکل هولوگرام به نمایش در آمده است
ایده نشان دادن یک تصویر سه بعدی در یک محیط دو بعدی مانند یک برچسب ، از سطح فناوری و صنعت گذشت و مفهومی‌را برای دانشمندان فیزیک بنیادی مطرح کرد که برخی از فیزیکدانان به شک افتاده اند که شاید همه ما در واقع نوعی از همین تصاویر هستیم و جهان سه بعدی ما یک توهم است !