چشم سوم ، هاله نورانی

قبل از مطالعه این مطلب لازم است به یک نکته جالب توجه نماییم و آن عدم ورود به دنیای خیال و توهم و فرار از واقعیت های زندگی است.

چشم سوم یکی از اندام‌های حسی برخی جانوران ازجمله مارمولک‌ها است. چشم سوم از نظر کالبدشناختی بسیار ابتدایی‌تر از چشم انسان یا چشم مرکب حشرات است. چشم سوم در بیشتر موارد تنها چند لایه فلسی است که یاخته‌های حساسی در خود دارند. به این خاطر چشم سوم تنها قادر است تغییرات عمده در شدت نور محیط را حس کند. کارکرد چشم سوم احتمالاً این است که نزدیک شدن پرندگان شکاری یا مارهایی که از بالاسر می‌آیند را تشخیص دهد.

چشم سوم این آنول سبز به شکل یک بیضی خاکستری در بالای سر او دیده می‌شود.

به چشم سوم، چشم آهیانه parietal eye و چشم صنوبری pineal eye نیز گفته‌اند. چشم سوم بخشی از رونَهَنج epithalamus است و با غده صنوبری مرتبط است و در تنظیم ساعت زیستی و تولید هورمون برای تنظیم دمایی نقش دارد.

در زیر مطالبی برای شناسایی و آشنایی با توانایی چشم سوم انسانی بیان شده است.

● چشم سوم و رویت هاله نورانی

چشم سوم با اسامی مختلف از جمله چشم معرفت، چشم بصیرت، چشم دل، چشم درون، تیسراتیل و آجنا خوانده می شود و جایگاه آن در کالبد اثیری و منطبق بر پیشانی در جسم فیزیکی است.

برخی دانشمندان اعتقاد دارند که چشم سوم محلی برای دریافت ادراکات فراحسی، الهام و اشراق و وسیله ای برای ارتباط موجودات با یکدیگر در جهان هستی می باشد. از طریق آجنا می توان با عوالم و موجودات ماورائی و همچنین با ورای ابعاد مکانی و زمانی ارتباط برقرار ساخت. همچنین با کمک آجنا می توان هاله ها را دید.

برای رؤیت هاله، لازم است که تمرینات باز کردن چشم سوم را انجام دهید، تا چشم سوم خود را تحریک کرده، قدرت گیرندگی آن را افزایش دهید. این کار شما را قادر می سازد که انرژی اطراف سوژه را دریافت کنید. البته بدون انجام این کار هم دیدن هاله ی تک رنگ ها ممکن است، اما اگر چشم سوم شما تحریک و باز نشده باشد، دیدن هاله ی یک موجود زنده بسیار مشکل خواهد بود.

به یاد بیاورید که وقتی خیلی خیلی خسته و کاملاً فرسوده اید چه حالی دارید؟ به یاد بیاورید که چه احساسی دارید وقتی برای روزها نخوابیده اید و به سختی می توانید چشمهایتان را باز نگه دارید؟ به یاد بیاورید که چه احساسی دارید وقتی چشمهایتان دست از تلاش برای بسته شدن بر نمی دارند؟ به یاد بیاورید که چه حالی دارید وقتی که با چشمهایتان می جنگید تا آنها را باز نگه دارید؟

تجسم این حالتها با تمرکز و توجه کامل، در شما احساسی برمی انگیزد، مانند اینکه تلاش می کنید یک پرده ی خیالی سنگین را از پشت چشمهایتان بلند کنید. در چنین حالتی ماهیچه های چشمهایتان خوب پاسخ نمی دهند، بنابراین کار شما تقریباً بطور کامل ذهنی است.

چند لحظه صبر کنید تا این حالت را به خوبی مجسم کنید. کوشش برای باز نگه داشتن چشمان خسته، یک تحریک ذهنی قوی در چشم سوم ایجاد می کند و به تدریج باعث باز شدن آن می شود. اما چگونه؟

این فعالیت گشایشی ذهن ، آگاهی جسمی شما را در محل چشم سوم متمرکز می کند. هنگامی که آگاهی جسمی شما در یک قسمت از بدنتان متمرکز می شود و شما آن ناحیه را تحت نفوذ ذهنی خود قرار می دهید، کالبد انرژی خود را در آن ناحیه به نحوی پویا تحریک می کنید. اگر این فعالیت ذهنی به اندازه کافی ادامه پیدا کند و تلاش ذهنی کافی صرف آن شود، چشم سوم شما شروع به باز شدن خواهد کرد.

اگر شما فعالیت گشایشی ذهن را هنگامی که در حالت آرامش هستید و موضوعی در میدان دید شما قرار دارد (و بطور مستقیم در حال نگاه کردن به آن نیستید) انجام دهید، دید هاله ای خودبخود ایجاد خواهد شد.

فعالیت گشایشی ذهن که در اینجا شرح داده شد، شبیه تکنیک های دیداری باز کردن چاکرا است که توسط اکثر استادان کار با انرژی و پیشرفت قوای ذهنی تدریس می شود. فقط به مراتب قوی تر و مؤثرتر است. تمرینهای دیداری کار با انرژی به تنهایی ضعیف و کند هستند و یادگیری و استفاده از آنها مشکل است.

ـ توصیه:

مرکز بین دو چشم (روی پیشانی) را به نرمی با ناخن بخارانید. این کار به شما کمک خواهد کرد که این نقطه را با آگاهی جسمانی خود به دقت هدف بگیرید.

آگاهی جسمانی خود را به ناحیه بین چشمهای خود منتقل کنید. با تمرکز کامل از این ناحیه آگاه شوید. این ناحیه را به صورت ذهنی بالا بکشید. چنان که گویی تلاش می کنید پلکهایتان را به زور باز کنید. اما به ماهیچه هایتان در این ناحیه اجازه ندهید که منقبض شوند یا به هر صورت دیگر پاسخ بدهند ( این تلاش کاملاً ذهنی است).

احساس خود را به دقت مورد توجه قرار دهید. تصور کنید که چشمهایتان خیلی سنگین شده اند؛ به آنها اجازه دهید که بسته شوند، و چند بار پلکهایتان را به هم بزنید. توجه کنید که برای این کار از کدام ماهیچه ها استفاده می کنید.

همین فرمان عضلانی را از طریق آگاهی جسمانی ذهن خود در آن ناحیه به کار ببرید، اما دیگر به ماهیچه های پلکهایتان اجازه ندهید که از فرمان اطاعت کنند.

این کار را دوباره و دوباره تکرار کنید ( بالا بکشید، بالا بکشید، بالا بکشید… ) چنان که گویی یک وزنه ی خیالی سنگین را از پشت چشمهایتان بلند می کنید.

این کار را بارها تکرار کنید، اما به خودتان ( یا هیچ یک از ماهیچه هایتان ) اجازه ی انقباض یا پاسخ ندهید. این کار در آغاز کمی دشوار است، اما با کمی تمرین به راحتی در انجام آن مهارت و تسلط پیدا می کنید.

این فعالیت گشایشی ذهنی خیلی مهم است. اگر می خواهید به روشن بینی و سایر توانایی های روحی دست پیدا کنید، این تمرین اولین قدم برای یادگیری کنترل چشم سوم است.

در مراحل اولیه ممکن است احساس کنید که ناحیه وسیعی از بالای ابروهایتان را بالا می کشید، حتی تمام پیشانی خود را . این مورد اشکالی ندارد و باز هم می تواند تأثیر لازم را برای باز کردن چشم سوم شما داشته باشد. با تمرین بیشتر خواهید توانست حوزه ی تمرکز فعالیت ذهنی خود را کاهش دهید و آن را به ناحیه ی بین ابروها ( چشم سوم ) محدود کنید.

اگر این فعالیت گشایشی ذهنی را ادامه دهید، چشم سوم خود را تحریک کرده ، آن را فعال خواهید ساخت. تمرکز یکنواخت و آرام شما روی یک شیئ، چشم سوم شما را با انرژی ساطع شونده از آن شیئ هماهنگ خواهد کرد. این انرژی به مرکز بینایی مغز شما ارسال می شود و در آنجا بعنوان یک تصویر ( یک نوار روشن از نور رنگی) تفسیر می شود.

ـ توصیه:

هر گاه در انجام این عملکرد گشایشی ذهنی، تمرکز و تسلط کافی کسب کرده، آنرا بصورت ذهنی اجرا کنید، متوجه خواهید شد که وزنه ی خیالی پشت چشمهای شما در یک سمت آسانتر از سمت دیگر بالا کشیده می شود،که معمولاً سمت راست آسانتر است. اصولا ً این احساس ناشی از تفاوت بین دو نیمکره ی مغز شما است که استفاده از یکی به مراتب آسانتر از دیگری است ( نیمکره ی غالب). اگر این مورد برای شما ایجاد اشکال می کند، با یک فعالیت چرخشی ذهنی، در جهت چرخش عقربه های ساعت در ناحیه ی بین ابروها، چشم سوم خود را تحریک کنید. منظور از جهت چرخش عقربه های ساعت این است که صورت خود را به عنوان صفحه ی ساعت در نظر بگیرید و جهت صحیح چرخش را با آن بسنجید. برای این فعالیت چرخشی نیز از همان فرمان ذهنی عضلانی استفاده کنید که قبلاً برای باز کردن چشمهای خسته به کار می بردید. اما اکنون آنرا برای چرخش به کار ببرید، چنان که گویی با حرکت چرخشی یک مداد، این ناحیه را تحریک می کنید. بهترین روش این است که برای فعال کردن چشم سوم خود تمرین گشایشی اصلی و این تمرین چرخشی را یک در میان انجام دهید. فعالیت گشایشی ذهنی به هر حال برای هماهنگ کردن چشم سوم شما با هاله لازم است.

ـ توجه:

به یاد داشته باشید که همه ی این تمرینهای محرک انرژی، به آگاهی جسمانی موضعی خصوصاً آگاهی موضعی در سطح پوست وابسته اند. برای اینکه این تمرینها مؤثر باشند، باید احساس کنید که آنها واقعاً اتفاق می افتند.

● مشاهده ی هاله نورانی

برای مشاهده ی هاله باید آرامش و تمرکز داشته باشید و چشمان خود را به روش مخصوصی متمرکز کنید. باید به هاله خیره شوید، نه اینکه به آن نگاه کنید.

برای تمرین، به نور مطلوب و ملایم نیاز دارید ( نه تاریکی ). این نکته خیلی مهم است که هیچ نور قوی مستقیماً به چشمان شما نتابد یا منعکس نشود. بهترین حالت این است که نور از پشت و بالای سر شما بتابد. اگر در هنگام تمرین منبعی از نور ( مثلاً یک پنجره که نور زیادی را وارد اتاق می کند ) در میدان دید شما قرار داشته باشد، شما را گیج خواهد کرد و دیدن هاله را مشکل تر خواهد ساخت. نور یک لامپ صد وات که از بالا و پشت سر شما بتابد برای تمرین مناسب است.

● مشاهده ی هاله نورانی اشیاء

۱) مرحله ی اول:

کتابی را در کاغذی به رنگ آبی یا قرمز روشن بپیچید و آن را به عنوان موضوع تمرین به صورت عمودی روی یک میز به فاصلهٔ حدود ۲ متر از خود قرار دهید. سپس با عقب و جلو رفتن، فاصله ی خود را با موضوع چنان تنظیم کنید که آن را کاملاً راست ببینید. البته حداقل فاصله، نباید کمتر از ۲/۱ متر شود. زمینه ی پشت موضوع باید ساده و نسبتاً خنثی باشد. در برابر دیواری با رنگ روشن یا کاغذ دیواری زرق و برق دار به موضوع نگاه نکنید. اگر رنگ دیوار مناسب کار شما نیست، یک تکه پارچه یا کاغذ با رنگ خنثی را به عنوان پرده روی دیوار آویزان کنید. برای این منظور میتوان از یک ملحفه یا چند برگ کاغذ الگوی خیاطی استفاده کرد.

ـ توجه:

- شما کتاب را فقط به عنوان یک پشتیبان و پایه برای کاغذ رنگی به کار می برید، یعنی آنچه می خواهید ببینید هاله ی کاغذ رنگی است نه هاله ی کتاب. می توانید به جای کتاب آجری را در کاغذ رنگی بپیچید، یا یک تکه کاغذ رنگی را روی دیوار آویزان کنید.

- هاله ی رنگهای آبی و قرمز، روشن ترین و آسان ترین هاله ها برای دیدن هستند.

- روشنی و درجه رنگ هاله ی یک رنگ، به سایه و درجه ی آن رنگ بستگی دارد. بنابراین تنها از رنگهای خالص و روشن استفاده کنید.

- می توانید از هر شیئ دارای رنگ روشن به عنوان موضوع استفاده کنید: لباس ها، قوطی های آشپزخانه، اسباب بازیها، یا حتی تکه ای کاغذ رنگی که به دیوار وصل شود، همه برای این منظور مناسبند.

۲) مرحله ی دوم:

چشمانتان را ببندید، چند نفس عمیق بکشید و به خود آرامش بدهید. وقتی کاملا ً احساس آرامش کردید، به طرف موضوع نگاه کنید. چشمان خود را روی فضای کنار و پشت موضوع متمرکز کنید و در عین حال روی چیز خاصی متمرکز نشوید. به عبارت دیگر، شما به دیوار پشت موضوع خیره می شوید، اما روی آن تمرکز نمی کنید.

نکته ی اصلی این است که با آرامش کامل چشمانتان را متمرکز کنید و موضوع را با دید محیطی خود ببینید ( منظور از دید محیطی، بخش محیطی یا کناری میدان دید شما است نه گوشه ی چشمانتان ).

با ملایمت و آرامش چشمان خود را خیره کنید. به این تمرکز آرام عادت کنید، چنان که در هنگام تمرین، چشمها یا پیشانیتان را منقبض نکنید. توجه کنید که شما باید با تمرکز قوی و در عین حال بسیار آرام و یکنواخت خیره شوید، چنان که انگار با چشمان باز در رؤیا به سر می برید.

هر گاه نیاز به پلک زدن دارید این کار را انجام دهید، وگرنه چشمانتان دچار انقباض، سوزش و آب ریزش می شوند. بدون تغییر دادن تمرکزتان بطور طبیعی، پلک بزنید و ذهنتان را مشغول آن نکنید. پلک زدن تنها باعث خواهد شد که هاله برای مدت یک یا دو ثانیه ناپدید شود، اما اگر آرامش خود را حفظ کنید و به تمرکز آرام خود ادامه دهید، هاله دوباره به سرعت ظاهر خواهد شد. یادگیری حفظ تمرکز در هنگام پلک زدن طبیعی، بخش مهمی از یادگیری مشاهده ی هاله است.

۳) مرحله ی سوم:

پس از اجرای کامل مراحل قبل، چند کتاب را در کاغذهای رنگی با رنگهای اصلی متفاوت بپیچید. هر چه رنگ کاغذ روشن تر باشد، هاله نیز روشن تر و مشاهده ی آن آسانتر است.

هر یک از کتابها را جداگانه مشاهده کنید و در هر مورد رنگی را که می بینید بنویسید. کتابها را دو تا دو تا مشاهده کنید و ببینید که چگونه رنگهای هاله های آنها بر یکدیگر اثر می کنند. کتابها را جابجا کنید، آنها را با هم مخلوط کنید، آنها را روی هم، یا به صورت ردیفی کنار هم قرار دهید و مشاهده کنید.

● مشاهده ی هاله نورانی گیاهان

یک گلدان گیاه یا چند گل تازه را برای دیدن هاله ی آنها مورد مطالعه قرار دهید. هاله ای که اطراف آنها می بینید یک هاله ی زنده است. اثر رنگهای هاله ای گلبرگها و برگها را بخاطر بسپارید. سایه رنگ نارنجی که در اطراف بخشهای سبز گیاهان مانند ساقه ها و برگها می بینید، مربوط به هاله ی رنگ سبز است، همانطور که در بررسی کتاب سبز، هاله ای به این رنگ را مشاهده کردید. رنگهای گلبرگها، هاله ای به رنگهای دیگر ایجاد خواهند کرد.

هاله های زنده، ظریفتر و مبهم ترند و بنابراین دیدن آنها کمی مشکل تر از دیدن یک هاله ی تک رنگ است. اگرچه با تمرین مشاهده ی هاله ی گیاهان نیز آسانتر خواهد شد.

هاله ی یک درخت را مشاهده کنید. درختی با اندازه ی مناسب انتخاب کنید، که بتوانید آن را بطور مشخص و برجسته در زمینه ی آسمان نگاه کنید. بهترین روش مشاهده ی درخت، این است که در ساعات اول یا انتهای روز در حالی که خورشید پشت سر شما است به آن نگاه کنید. اگر نور خورشید، یا هر بازتاب قوی دیگر به چشمان شما بتابد، دیدن هاله ی درخت بسیار مشکل خواهد شد. هاله ی اطراف درخت به مراتب باشکوه تر و قوی تر از یک گیاه کوچک است. رنگ هاله ی یک درخت، نه تنها به رنگ برگها و پوسته ی درخت، بلکه به رنگ آسمان نیز بستگی دارد. در یک روز آفتابی، هاله ی یک درخت به صورت سایه ای از رنگ آبی به نظر می رسد. در یک روز ابری هاله ی درخت به رنگ خاکستری -کرم دیده می شود.

فاصله ی مناسب برای دیدن هاله ی درخت، بستگی به اندازه ی آن درخت دارد. شما باید بتوانید تا نوک درخت را بطور کامل در میدان دید خود داشته باشید. حداقل فاصله ی شما از درخت، باید تقریباً سه برابر بلندی آن درخت باشد.

هاله ی یک درخت، بسته به اندازه و قدرت آن درخت می تواند عظیم باشد. گاهی می توانید در بالاترین قسمت هاله ی یک درخت، یک جلوه ی فواره ای مشاهده کنید، مانند اینکه هاله ی درخت، از نوک آن بیرون پاشیده می شود. دقیقاً مشخص نیست که چه چیزی این پدیده را ایجاد می کند، و در مورد هر درختی هم مشاهده نمی شود. بعضی معتقدند که روح درخت یا روح طبیعت که درون درخت زندگی می کند این پدیده را ایجاد می کند. به نظر می رسد که بعضی از درختان دارای نوعی شعور و آگاهی هستند، بنابراین ممکن است این عقیده صحیح باشد.