می
توان برنامه ای را وارد #ژنوم یک باکتری کرد، برنامه ای که توسط یک
کامپیوتر قابل اجرا است، این گروه اطلاعات 100 بایتی را در این باکتری
ذخیره کردند، پیش ازاین محققان موفق شده بودند که اطلاعات را روی DNA# سنتز
شده در آزمایشگاه وارد کنند و از DNA برای ذخیره اطلاعات استفاده کنند،
اما آنچه که این پروژه را متمایز می کند این است که این بار محققان این
اطلاعات را روی باکتری زنده انجام دادند.
بنابراین باید گفت این باکتری که حاوی اطلاعات مورد نظر است، با تکثیر خود در واقع اطلاعات ما را تکثیر می کند.
البته
پیش از این محققان برای وارد کردن اطلاعات به سلول زنده اقدام کرده و موفق
شده بودند تنها 11 بیت داده وارد سلول کنند، این مقدار داده، بسیار کمتر
از چیزی است که بتوان به آن اطلاعات گفته شود و به عنوان برنامه کامپیوتری
از آن استفاده شود.
در
این پروژه محققان از سیستم ایمنی باکتری برای نگارش داده ها استفاده
کردند، در باکتری ها، زمانی که یک ویروس به آنها حمله می کند اطلاعات
وراثتی ویروس در جایی روی DNA باکتری ذخیره می شود و این اطلاعات به نسل
بعد باکتری ها منتقل می شود، بنابراین برای همیشه این باکتری ها و نوادگان
آنها در چند نسل بعد، این نوع ویروس را به عنوان مهاجم خواهند شناخت.
این
گروه تحقیقاتی دریافتند که اگر رشته ای مشابه با ژن های ویروس به ظرف
کلونی از باکتری ها افزوده شود آنها به سرعت آن را بلعیده و وارد ماده
وراثی خود می کنند، بنابراین برای نگارش اطلاعات کافی است از این ترفند
برای وارد کردن داده استفاده کرد، این اطلاعات در حافظه ژنتیکی باکتری برای
همیشه باقی می ماند.
نتایج
یافته های محققان نشان داد که اطلاعات به صورت کامل وارد ژنوم همه باکتری
ها نمی شود اما در هزاران بلکه میلیون ها عدد باکتری این اطلاعات وجود
دارد. این گروه تحقیقاتی معتقد است که می توان بیش از 100 بیت داده را وارد
این باکتری ها کرد و در نهایت از آنها به عنوان هارد دیسک استفاده کرد.