مهم ترین مسئله این است که در من چه می گذرد
آن زمان که جهان در گذر است.
مهم این نیست که دنیا خوب یا بد است، مهم تعبیر و تفسیر من است.
شما چه پشت یک اتومبیل چند میلیاردی بنشینید یا چند میلیونی ، مسئلهِ اصلی و اساسی این است که حال شما چگونه است.
کجا بودید کجا می خواهید بروید.
اشکال کار انسان این است که مسئلهِ اصلی اش به اتومبیل گرانقیمت است که در آن جا مسئله است.
به یک اعتبار خیلی از انسان ها راه را اشتباه رفته اند و تمام کارهایی که کرده اند دست در بیرون است و نه در درون.
مطالعات
نشان می دهد بسیاری از مردم ترجیح می دهند بدبخت باشند و مردم آن ها را
خوشبخت بدانند تا این که خوشبخت باشند و مردم آنان را بدبخت بدانند.
دلمان می خواهد مردم ما را خوشبخت بدانند، بدبخت بودیم که بودیم.
جدا نمی شوند برای این که می خواهند مردم فکر کنند اینان خوشند در حالی که
خودشان بسیار ناخوش اند و تازه یک عده دیگر را از پا در می آورند.
برای این که ما مطرح نیستم.
قصاوت و نظر و حرف و عمل و انتظار دیگران است که مطرح است.
به خاطر این که ما در کودکی آسیب دیده ایم و مانند چشم زندگی می کنیم همه را می بینیم بدون این که خودمان را ببینیم.
