این
روزها ازصبح که از خواب بر می خیزیم تا شام که سر بر بالین میگذاریم امواج
پی در پی اخبار بد است که از هر سو به طرف ما روانه است
قتل،
سرقت،کودک ربایی، تصادف های مرگبار و... همچون سونامی ذهن و روح ما را در
می نوردند و تا اعماق وجودمان هرآنچه از آرامش داریم را بر هم میزند
این
روزها فوروارد کردن عکسهای دردناک و اخبار بد همچون واجبات بر دوش همه ما
قرار گرفته و همه ما همچون مومنین متعهد به انجام واجبات لحظه ای از تکرار
آنها غافل نمی شویم
آیا
این تصاویر جز آشفته کردن ذهن و پریشانی روحی ما نتیجه دیگری هم در بر
دارد؟ آیا جز نفرت و خشم و از سوی دیگر افسردگی و نا امیدی ارمغان دیگری
دارد؟
به نظر شما مشکل این رفتارهای جامعه ما در کجاست؟
آیا چنین حجمی از اخبار بد، امری طبیعی است؟ آیا در کشورهای پیشرفته دنیا چنین اتفاقات تلخی نمی افتد؟
پاسخ به چنین سوالاتی آسان نیست
تولید
و پخش این اخبار تنها وقتی میسر است که بستر آن مهیا باشد، والا در جامعه
ای که سلامت روحی آن بالا است، تعداد اعضاء کانالی را که بر تکرار اخبار
تلخ اصرار دارد را روز به روز بالاتر نمیبرد
آنچه مشهود است میل جامعه به شنیدن اخبار تلخ و تبادل چنین اخبار تلخی در میان دوستان و عزیزان خود است
در این میان هم هستند کسانی که تعمدا از این رودخانه گل آلود ماهی خود میگیرند و بر طبل جبهه سیاسی و طمع اقتصادی خود میکوبند
آنچه
بر من نظارگر مسجل است در این میان تنها دشمنان این مملکت هستند که این
آشفتگی و بستر ایجاد شده به خوبی رصد کرده و بر آن سوار شده اند.