بازی های کودکان و نقش تربیت بدنی

شروع بازی را می توان به گذشته های دور ، حتی از بدو پیدایش انسان نسبت داد . در حقیقت بازی جزئی از زندگی انسان از بدو تولد تا زمان مرگ است . انسان از نظر فیزیولوژیکی نیاز به جنبش و حرکت دارد و بازی جزء مهم این جنبش و حرکت است . انسان برای رشد ذهنی و اجتماعی خود نیاز به تفکر دارد و بازی خمیرمایه تفکراست .
فعالیت های دسته جمعی در بازی های کودکان کمک می کند تا  به بیان احساسات که  از  روح  لطیف و بی آلایش   آنها   سرچشمه می گیرد ، بپردازد . هیجانات ، کمبودها و ترس های خود را از دل بیرون بریزند و به فراموشی بسپارند . بازی عمده ترین شکل فعالیت کودک و مناسب ترین آن بروز و رشد استعداد ایجادگری او به شمار می رود . بازی در کودک تحول ایجاد می کند . بازی نقش بزرگی در زندگی و رشد کودک دارد ، تامین خوشبختی کودکان وظیفه  است .
بر خلاف نظریات گذشتگان که بازی را تنها وسیله ای برای صــرف انـــــــرژی مازاد بدن می دانستند ، کودکان به هنگام بازی بخشی از نیروی فکری و بدنی خود را به کار می گیرند و بازی را بخشی از زندگی عادی خــــویش به حساب می آورند . ولی نباید فراموش کرد که در این نوع فعالیت ها کودک به هیچ وجه خود را مجبور به انجام آن احساس نمی کند و از آن لذت می برد اما بعضی کودکان به ورزش و تحرک جسمی علاقه کمی دارند . بهترین راه حل برای این مسئله این که والدین علت علاقمند نبودن کودک خود را دریابند . باید در مرحله اول مستقیما " با او صحبت کنید. شناخت دلایل عدم تمایل کودکان به ورزش می تواند به شما کمک کند تا سریعتر به راه حل برسید .
بسیاری از بازی ها و ورزش ها برای کودک پیش از دبستان مناسب نیست . چون سنخیت آنها از نظر توانایی فیزیکی ، تمرکز ویادگیری رشد کافی نکردند . به این ترتیب به دلیل ناکام ماندن در انجام بازی صحیح از سوی همسالان ، دور شده و از فعالیت متنفر می شود . در این گونه موارد پیشنهاد می شود بازی ها را والدین در منزل با فرزندان خود انجام دهند و او را تشویق کنند . کودک خارج از نگاه همسالان و دور از آنها ، با تشویق شما به سرعت قواعد بازی را فرا گرفته و در محیطی امن توانایی های خود را بروز می دهد . ادامه این کــــــار به افزایش تمایل به ورزش کردن منجر می شود .