نظریه ی نسبیت و سرعت نور در قرآن کریم،معجزه ای دیگر از قرآن کریم

کاشف این محاسبه :  دکتر منصور حسب النبی فیزیکدان مصری

از زمان یونان باستان تا قرون وسطی ، سرعت نور نامحدود فرض می شد. ارسطو معتقد بود که نور آنا منتشر می شود.  در قرن 11میلادی یک دانشمند عربی به نام ، الحسن ، اظهار کرد که نور در سرعت محدود سیر می کند.  در سال 1600 گالیله این سرعت را آزمایش کرد اما او تنها به این نکته بسنده کرد که سرعت نور فوق العاده بالاست. اما رومر (Romer) اولین کسی بود که در سال 1676 با مطالعه گرفتگی ماه های برجیس سرعت نور را اندازه گرفت. پژوهشگران متعددی بطور مستقیم سرعت انتشار نور را اندازه گرفته اند. دقیق ترین اندازه گیری سرعت نور که آنرا با حرف اختصاریC  در خلا نشان می دهند، با استفاده از لیزر (Laser) بوده که در سال 1972 بوسیله اوانسون (Evanson) و همکارن او در مؤسسه ملی استاندارد امریکا انجام شده و نتیجه آن 299792.45692 متر بر ثانیه بود.

دفتر بین المللی استاندارد ها US :

C = 299792.4574+0.0011 Km/s

بین المللی فیزیک بریتانیا :

C = 299792.459+0.0008 Km/s

هفدهمین کنفرانس با موضوع اندازه گیری و سنجش استاندارد در 21 اکتبر 1983:

C = 299792.458 Km/s

اندازه گیری سرعت نور به روش های مختلف در زمانهای متفاوت :

تاریخ	آزمایش کننده	روش	نتیجه (km/s)
1849	فیزو  (Fizeau)	چرخ دندانه دار	313000
1880	مایکلسون (Micelson)	آینه چرخان	299910
1907	رزا و درسی (.R.& D)	نسبت یکاهای الکتریکی	299784
1923	مرسیه (Mercier)	موج رادیویی	299782
1926	آلبرت انیشتین	قانون نسبیت	299796
1952	فروم (Froom)	تداخل سنج میکروموجی	299796
1972	اوانسون (Evanson)	لیزر	299792.45692

اما…   شگفتا !  در 14 قرن پیش این مساله در قرآن حل گشته و برای اهل علم و معرفت بیان شده است.

«یدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّماءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَهٍ  مِمَّا تَعُدُّون» (سوره ی سجده – آیه ۵)

“او امر عالم را از آسمان تا زمین تدبیر می کند, سپس روزی که مقدارش به حساب شما بندگان هزار سال است باز بسوی او بالا می رود”

محاسبه ی سرعت نور توسط قرآن کریم :

در آیه 5 سوره ی سجده، مسافت سرعت نور (الامر) در یک روز برابر فاصله ی طی شده توسط ماه در 1000 سال (12000ماه)  بیان می گردد. بنابراین از فرمول زیر استفاده می کنیم.

x = C.t =12000.L

c : سرعت نور(الامر)          t : زمان در یک روز   L : طول مسیر حرکت ماه در مدت یک ماه

برای تعیین L  نیاز به دانستن انواع سیستم سالنامه بر اساس ماه داریم:

1-  سیستم ساینودیک (Synodic  ماه قمری) : که به حرکت مجازی ماه و خورشید نسبت به زمین بستگی دارد.

1 روز = 24 ساعت = 86400 ثانیه

1 ماه = 29.53059 روز

ماه در گردش دور زمین به موقعیت اولیه ی خودش دقیقا در راستای بین خورشید و زمین بر میگردد، به عبارت دیگر زمان بین یک طلوع خورشید تا طلوع دیگر در ماه است، که به این دوره یک ماه سیندیک گویند.

2 – سیستم سیدریال (Sidereal ماه نجومی) : که وابسته به حرکت نسبی ماه و خورشید نسبت به ستارگان در کیهان می باشد.

1 روز= 23:56:4.0906  ساعت = 86164.0906 ثانیه

1 ماه = 27.321661 روز

360 درجه دوران ماه برابر26.92484  درجه دوران زمین است و این دوران در 27.321661 روز (655.71586 ساعت) رخ می دهد و ماه نجومی نامیده می شود.

تعیین  L  : با مشاهده ی خط سیر ماه در یک ماه نجومی ملاحظه می شود که این حرکت دایره ای نیست بلکه مانند یک منحنی به طول L= v.T  است.

L = v.T

L :  طول مسیر حرکت ماه در مدت یک ماه نجومی

v :  سرعت ماه نسبت به کیهان

T : دوران کامل ماه که برابر 27.321661 روز است.

با یک تناسب می توان زاویه ای که زمین نسبت به خورشید در عرض 27.321661 روز طی کرده را نیز محاسبه کرد:

(a / 360 = (27.321661 day) / (365.25636 day

سرعت ماه : دو نوع سرعت برای ماه وجود دارد:

1-  سرعت ماه نسبت به زمین: برابر است با

Ve = 2.pi.R/T

R = 384264 km  شعاع دوران کامل ماه

T = 655.71986 h دوره ی دوران کامل ماه

Ve = 2 x 3.14162 x 384264 / 655.71986=3682.07 km

2-  سرعت ماه نسبت به جهان:

فرمول آلبرت انیشتین برای این نوع سرعت

v = Ve.Cosa

a = 26.92848:  زاویه ی تشکیل شده توسط دوران زمین در مدت یک ماه نجومی که در تناسب بالا بدست آمده است.

حال با یافتن پارامتر های مساله شروع به حل می نمائیم…

C.t =12000.L

C.t =12000.v.T

C =12000.(Ve.Cos a).T/t

C =12000 x 3682.07(km/h) x 0.89157 x 655.71986(h)/86164.0906 = 299792.5 km/s

ذکر این نکته ضروری است که : حکم دوم نظریه نسبیت خاص آلبرت انیشتین (1905میلادی ) می گوید: «سرعت نور در خلأ در تمامی دستگاه های اینرسی و در تمامی جهات ثابت بوده و هیچ وابستگی به سرعت منبع یا سرعت ناظر ندارد.  پاؤلی (1958میلادی ) می گوید که داده های به دست آمده از ستارگان دوقلو تا حدی صحت این حکم را نشان می دهد . مطابق با نظریه نسبیت عام انیشتین ،(1917میلادی ) قانون ثابت بودن سرعت نور در خلأ نمی تواند در هر شرایطی معتبرباشد چرا که انحنای پرتوهای نورتنها با متغیر بودن سرعت آن امکان پذیر است . انیشتین این تناقض میان نظریه های نسبیت خاص و عام خویش را در مقاله اش این چنین برطرف می کند (1917میلادی ) « نتایج نظریه نسبیت خاص تنها هنگامی معتبر است که تأثیر میدان های گرانشی حذف شود»
شرط اعتبار حکم دوم نظریه نسبیت خاص دراین مقاله گرفته می شود ، چرا که ثابت بودن سرعت نور نیاز به فضای خلأ مطلق دارد. از دیدگاه انیشتین برای دستیابی به خلأ، تخلیه حجمی از فضا از اتم ها ،مولکول ها و ذرات کافی نیست ، بلکه باید بتوان از میدان گرانشی نیز رهایی یافت .از این رو دراین مقاله اثر میدان گرانشی خورشید برحرکت مداری مرکز – محور ماه حذف می شود و طبق فرمولی که قرآن کریم ارائه کرده ، رابطه استاندارد مرجعی برای بزرگترین سرعت کهکشانی بیان می شود.