«زنبوردرمانی یک روش درمانی کهن است و تاریخچه این روش به زمان شناخت انسان به زنبور مربوط می‌شود.
انسانهای اولیه از این روش در درمان روماتیسم استفاده می‌کردند که در دو دهه اخیر توجه ویژه‌ای به آن نشان داده‌اند.
در حقیقت، مصریان قدیم و رومیان باستان به روشهای مختلف از زنبوردرمانی
استفاده می‌کردند. از جمله چای زنبور عسل برای درمان هاری، خاکستر زنبورعسل
همراه با نوعی روغن برای طاسی و نیش زنبور به عنوان ضد درد استفاده می‌شد.
زنبوردرمانی به چند شاخه تقسیم می‌شود: نیش، عسل، گرده، ژل رویال و موم که
بیشتر نیش زنبور مورد توجه قرار گرفته و از آن برای درمان بیماری‌هایی که
سیستم ایمنی بدن را درگیر می‌کند، از جمله بیماری MS و لوپوس استفاده
می‌شود.
خود عسل نیز دارای خواص درمانی زیادی است که بر اساس نوع عسل درمانهای مختلفی انجام می‌شود.
عسل شیرین بیان برای درمان عفونتهای شدید معده و گوارش، گرده برای درمان
التهاب پروستات که اگر با عسل همراه شود برای التهابات معده و موم هم برای
درمان التهاب معده، سیستم ادراری و عفونتهای دهانی قابل استفاده است.
زنبور یکی از آفریده‌های مفید خداوند است که حتی از جسد و خاکسترش نیز
استفاده می‌شود. اصلیترین محصول زنبور عسل، نیش آن است که برای درمان مورد
استفاده قرار می‌گیرد.
برای شروع درمان بیماری با روش زنبوردرمانی، پس از گرفتن سابقه بیماری و
شدت پیشرفت بیماری، تست‌ها و آزمایش‌های لازم را انجام داده و در صورت
نداشتن هیچ‌گونه حساسیتی به نیش زنبور، درمان را آغاز می‌کنند که در هفته
دو روز بسته به شدت بیماری، 100 تا 150 و 200 تا 300 و یا حتی بالاتر نیش
دریافت می‌کنند که حداقل باید دو سال تحت درمان باشند و در کل 10 هزار نیش
دریافت کنند.
بیماران مبتلا به ام اس باید یک سری نکات را هنگام زنبور درمانی مورد توجه
قرار دهند، از جمله عدم مصرف مواد غذایی سرد، چون زهر زنبور ماده شدیداً
گرمی است، مصرف برخی از داروها نظیر ویتامین D و C به درمان کمک می‌کند.
همچنین رفتن به حمام بین ساعات 7 تا 8 صبح را نیز در برنامه درمانی خود
قرار دهند که اگر به این نکات توجه نشود درمان خیلی ضعیف یا اصلا انجام
نمی‌شود.
این نحوه درمان عوارض خاصی ندارد و وجود یک سری عوارض، از جمله سرگیجه و
تهوع، اثرات درمانی زنبوردرمانی را تحت‌الشعاع قرار نمیدهد.»
«طی گذشت زمان و تحقیقات انجام شده و تلاش کاوشگران و همکاری افرادی که در
زمینه طب سنتی فعالیت داشته‌اند، اثرات مفید نیش زنبور عسل مشخص گردید و
به عنوان پایه و اساس مورد استفاده قرار گرفت.
در روش زنبوردرمانی، سم زنبور عسل روی بدن فرد بیمار آزمایش می‌شود. نیش
زنبور عسل با دوز بسیار اندک وارد بدن فرد می‌شود در صورت بروز حساسیت روش
درمان در فرد و میزان استفاده از نیش در روش درمانی متغیر می‌شود.
در روش زنبور درمانی، زنبور کارگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در برخی موارد از لارو نر و لارو زنبور ملکه نیز استفاده می‌شود.
زنبورهای که در درمان مورد استفاده قرار می‌گیرد باید تغذیه آن‌ها با اصول
خاصی انجام شود و کندویی که از آن بهره می‌گیریم، با کندوی استاندارد
موجود متفاوت است.»
زنبور درمانی در قالب منگو
«داروی منگو تشکیل شده است از مشتقات تولیدی خود زنبور عسل که حاوی گرده
زنبور عسل، ژله رویال، عسل، بره موم و برخی از داروهای گیاهی است که به روش
خاصی با این مواد ترکیب می‌شود.
داروی گیاهی که به مشتقات زنبور افزوده می‌شود با توجه به بیماری فرد
متفاوت است. استفاده از منگو در مراحل درمان لازم و ضروری است.»