دیده شدن فرازمینی ها در تنها قمر کره ای زمین یعنی ماه:
در
سال 1969 میلادی هنگامی که سفینه ی آپولو 11 به ماه فرستاده شد گروه
فضانوردان از جمله (آرمسترانگ، کالینز و اولدرین) فرازمینی ها را مشاهده
کردند. بدین صورت که پس از چند ساعت حرکت به سوی ماه خبر دادن که چند گلوله
نورانی اطراف پایه های سفینه هستند که با همان سرعت به دنبال آن حرکت می
کنند. این گزارش کارکنان مرکز کنترل را نگران کرد. از آن ماجرا سه روز گذشت
و هیچ انفجاری رخ نداد و آنها به ماه رسیدند. دستیار آرمسترانگ سال ها بعد
درباره این موضوع می گوید: گلوله های نورانی در فاصله سه فوتی ما بودند .
سه بشقاب پرنده به قطرهای 15 تا 30 متر مثل این که از یک مخزن اصلی جدا شده
بودند. صداهای عجیبی ازفرستنده ها به گوش می رسید. آرمسترانگ موج فرستنده
را عوض کرد و اپراتور گفت: می خواهم بدانم جریان چیه؟ اوپراتور خبر نداشت
چه شده است و پرسید: چه شده؟ آنجا اوضاع خوبه؟ یکی از فضانوردان گفت: قربان
یک چیزهای بزرگی کنار دهانه انفجار سفینه هستند. خداوندا مثل این که روی
آن نشسته اند انگار از روی کره ی ماه دارند به ما نگاه می کنند حدود پنج
ساعت بعد که روحیه ها کمی بهتر شد آرمسترانگ و اولدرین تصمیم گرفتند از
سفینه خارج شوند و به کالینز گفتند در سفینه آماده بماند تا در صورت بروز
خطر به سرعت از ماه فرار کنند. این دو فضانورد از سفینه خارج و در تاریکی
گم شدند. این در حالی بود که خانواده هایشان با چشمانی هراسان در روی زمین
به مانیتورها خیره شده بودند. زمان به کندی می گذشت. بالاخره آرمسترانگ و
اولدرین بازگشتند و در آن لحظه پارمسترانگ آن جمله تاریخی را گفت ( برای یک
مرد قدم کوچکی است ولی برای بشریت پرشی بلند) آنها آری از شی های فضایی
پیدا نکرده بودند اما سال ها پس از آن فضانوردان بارها و بارها چیزهای
مشکوکی را در اطراف خود دیده اند آیا فرازمینی ها وجود دارند؟ این در حالی
است که اسناد بسیاری از وجود موجودات فرازمینی خبر می دهد من از وجود
موجودات در سیارات دیگر مطمئن نیستم ولی بسیاری از مردم قطعا نمی توانند
بول کنند که در کهکشانی به این بزرگی که اندازه آن در حدود هزاران سال نوری
است هیچ موجود زنده دیگری نباشد این موضوع تا حدی پیش رفته است که در سال
های اخیر توجه خیلی ها به دولت آمریکا و ارتباط آنان با فرازمینی ها جلب
گشته و در این رابطه داستان ها فیلم های مهیج فراوانی ساخته شده مثل فیلم
(چهار شگفت انگیز 2). امروزه راست و یا دروغ افراد بسیاری گزارش داده اند
که با چشمان خود فرازمینی ها را دیده اند.
زیست فرا زمینی ها
کمربند
حیات در منظومه شمسی یعنی جایی که سیاره ای با جو مناسب دارای آب به صورت
مایع است و احتمال شکل گیری حیات تنها در این کمربند وجود دارد ). سیاره
زهره از لحاظ ظاهری شباهت زیادی به زمین دارد. جرم آنها با هم برابر است و
ضمنا ترکیبات اتمسفری دو سیاره شباهت زیادی با هم داشته اند. اما سیاره
زهره کمی نزدیک تر از زمین به خورشید است و این باعث عدم پایداری آب مایع
در آن سیاره می شود. همچنین گاز کربنیکی که در جو آن قرار دارد باعث ایجاد
خاصیت گلخانه ای شدید می شود که درجه حرارت آن را تا 500 سانتی گراد می
رساند پس شرایط اولیه حیات در آن مناسب نیست. 1. مریخ، سیاره دیگر کمربند
حیات منظومه شمسی مریخ است که تاکنون بیش از دو گزینه دیگر کاوش شده است در
چند صد میلیون سال اولیه منظومه شمسی مریخ نسبت به زمین شرایط بهتری برای
پیدایش حیات داشته که به دلیل سریع سرد شدن مریخ بوده است همین زمینه شرایط
پیدایش باکتری ها را زیر پوسته مریخ ایجاد کرده یعنی شرایط سطحی مریخ
بسیار زودتر از زمین برای پیدایش حیات آماده شده است. یافته های اخیر مریخ
نوردان ناسا وجود آب در گذشته در مریخ احتمالا حدود یک میلیارد سال قبل را
نیز تایید کرده است هر چند میزان آن و مدت زمان بقای آن همچنان مبهم است
علاوه بر این شواهدی موجود مبنی وجود جوی ضخیم از co2 را در سال های آغازین
این سیاره را نشان می دهد شاید در همین دوره حیات در زیر سطح مریخ فرصت
رشد یافته باشد اما به دلیل میدان مغناطیسی و گرانشی ضعیف مریخ (حدود 3
درصد جو زمین) باد خورشیدی، جو آن را بی از پیش پراکنده ساخته و سبب بخار
شدن یا فرو رفتن آب های سطحی به زیر سطح مریخ و یخ زدن آنها شده است.
اخیراً مدار گردهای مریخ نشانه های امیدوارکننده ای را از وجود منابع - آب
زیر سطح مریخ یافته اند بنابراین حیات بر روی مریخ کنونی بسیار کم است اما
غیر ممکن نیست احتمالا گرمای درونی مریخ به اندازه ای است که بتواند لایه
زیرین یخ را گرم کند تا بتواند محیطی نسبتا مساعد را برای میکروب ها جان
سخت مریخی ایجاد کند. این باکتری ها در صورت وجود در سوخت و سازش تولید
کننده متان هستند شهاب سنگ مریخی ALHs4001 که 13000 سال پیش در قطب جنوب
سقوط کرده بود در بزرگنمایی 100 هزار برابر با میکروسکوپ های الکترونی
ساختارهای گرم مانندی دیده شد که دانشمندان آنها را مشابه سنگواره های حیات
ابتدایی می دانند. اما هنوز هیچ چیزی قطعی نیست. 2. اروپا ( قمر مشتر):
سطح این قمر مشتری را اقیانوس نیمه عمقی از آب فراگرفته و روی آن را لایه
ای یخ ضخیم که شاید ضخامت آن یخ 10 تا 15 کیلومتر باشد پوشانیده است و این
لایه یخ به دلایلی مجاورت با خلاء همواره در حال شکست و ترمیم است این قمر
هم اندازه ماه و زمین است و منبع گرمایی درونی آن بر اثر مکش گرانشی مشتری و
دیگر قمرها بر اروپا به وجود آمده است. این گرما یخ های زیرین را ذوب می
کند در عین حال فشار یخ ها باعث می شود آب بخار شود در نتیجه ممکن است نوعی
از حیات در آب های زیرین شکل گرفته باشد شکلی از حیات که متفاوت از حیات
شناخته شده زمین خواهد بود چون ژرفای (ضخامت) یخ به حدی است که نور خورشیدی
از آن نمی گذرد بر همین اساس حیات وابسته به نور خورشید نیست این که آیا
حیاتی در آنجا آغاز شده و تا کجا صحبت کنیم که ناسا موفق شود کاوشگری را به
اروپا بفرستد و با سوراخ کردن یخ ها، حیات دریایی را آزمایش کند که این
امر با توجه به شرایط و ضخامت یخ به زودی امکان پذیر نیست.
3.
تیتان: این قمر با قطری معادل 5160 کیلومتر، دومین قمر بزرگ منظومه شمسی و
حتی از سیاره های پلوتون و عطارد نیز بزرگ تر است اما مهم ترین ویژگی آن
وجود جو قابل توجه آن است که از نظر ترکیبات و فشار سطحی به زمین بسیار
شبیه است. جو هر دو از نیتروژن (17 درصد برای زمین و 90 تا 97 درصد برای
تیتان) تشکیل شده و فشار جو در تیتان 5/1 برابر فشار جو در زمین است. البته
دومین گاز فراوان در زمین اکسیژن در تیتان متان است دور تا دور جو تیتان
تا ارتفاع 700 کیلومتری سطح غباری از ذرات متان وجود دارد. در عکس هایی که
کاسینی اخیرا از این قمر با اهمیت گرفته نواحی تیره و روشن بسیاری دیده می
شود که نواحی تیره احتمالا دریاهایی از اتان و متان هستند که در دمای
(179-) درجه سطح تیتان به وجود آمده اند و نواحی روشن باید قاره هایی بر
سطح آن باشند به دلیل دمای بسیار کم تیتان احتمال وجود حیات در آن وجود
ندارد. اما این قمر ترکیبات آلی یعنی بلوک های سازنده حیات را در خود جای
داده است بنابراین نمونه ای عالی برای بررسی شرایط آغازین حیات است. یعنی
چیزی شبیه زمین در 5/4 میلیارد سال پیش که اکنون می توان سیر تکوین حیات را
بر روی نمونه ای آزمایشگاهی مطالعه کرد. حال چگونه بر روی چنین قمری با
اوضاع محیطی نه چندان مساعد حیات شکل می گیرد؟ تیتان یکی از مهم ترین عامل
ها را داراست و آن جوی پایدار دارد که مانند یک حفاظ محیط درون قمر را از
فضای بیرون آن جدا می کند. مورد بعدی مانند پیدایش حیات ابتدایی بر روی
زمین است پرتوهای فرابنفش در برخورد با تیتان باعث شکسته شدن مولکول های
نیتروژن متان و سایر مولکول ها می شود و در نتیجه ترکیبات آلی بعدی شکل می
گیرد و در نتیجه چگالی ابرها به حدی می رسد که امکان ریزش باران های
هیدروکربنی را روی قمر بالا می برد که در صورت روی دادن این پدیده مهم،
دریاچه ها و رودهایی از ترکیبات آلی سطح این قمر را می پوشاند بنابراین
شرایط حیات ابتدایی در مجاورت مولکول های آلی مساعدتر می شود و در آن صورت
ما شاهد آن چیزی خواهیم بود که در حدود 5/4 میلیارد سال پیش در زمین آغاز
شده تا اکنون به چنین موجودات هوشمندی ختم شود بسیاری از این حدسیات بعد از
فرود هولگینس و تجزیه و تحلیل کامل داده های ارسالی آن قطع خواهد شد. پس
با توجه به مطالب گفته شده می بینیم احتمال این که در جای دیگری از منظومه
شمسی هم بتواند حیات شکل بگیرد صفر نیست و احتمال دارد هزاران هزار سال
نوری در آن سوی این جهان بی انتها که منظومه های شمسی بسیاری وجود دارد
زندگی فرازمینی وجود داشته باشد!
از
نظر ما انسان ها حیات به معنی وجود شرایط حاکم بر زمین ( که همانا وجود آب
و اکسیژن) است. اما این پندار قدیمی که گویا زندگی تنها تحت شرایطی شبیه
به شرایط حاکم بر کره زمین می تواند وجود آید نادرست و غیر علمی است.
واقعیت آن است که حتی برو روی کره زمین هم موجوداتی زندگی می کنند که نیازی
به اکسیژن ندارند. این نوع موجودات را باکتری های غیرهوازی می نامند.
مقدار معینی اکسیژن برای این باکتری ها حکم زهر را دارد و کشنده است. یا به
عنوان مثال کاملاً منطقی به نظر می رسد که اگر تصور کنیم که آب شدیداً
رادیواکتیو سترون و عاری از هر گونه زندگی است/ اما حقیقت آن است که انواعی
از باکتری ها قادرند خود را با این آب مرگبار که در اطراف راکتورهای اتمی
جاری است وفق داده و سازگار با آن به زندگی ادامه دهند.
آزمایشی
که دکتر زیگل دانشمند آلمانی انجام داده هولناک و شگفت آور است. دکتر زیگل
در آزمایشگاه خود شرایطی کاملا شبیه به شرایط موجود در جو سیاره مشتری
ایجاد نمود و در این محیط مرگ آور که هیچ گونه شباهتی با محیط های مناسب
برای ایجاد و رشد و زندگی بنا به تعریف رایج و مرسوم آن ندارد انواعی از
باکتری ها و قارچ ها پرورش داد و عجیب آن که آمونیاک و متان و هیدروژن این
باکتری ها و قارچ ها را نابود نکرد. آزمایش های پروفسور هینتون و دکتر بلوم
از دانشگاه بریستول انگلستان نیز به نتایج حیرت انگیز مشابهی منجر گردید.
این دو دانشمند لارو نوعی پشه را ساعت ها در دمایی حدود یکصد درجه
سانتیگراد حرارت داده و سپس آنها را بلافاصله در هلیوم مایع که برودتی
معادل برودت خلاء کیهانی دارد غوطه ور ساختند. دانشمندان آنگاه لارو پشه ها
را در معرض اشعه پر انرژی قرار داده و در آخر دوباره آنها را به محیط عادی
زندگی خود برگرداندند. آنچه غیرممکن به نظر می رسید عملی شد. لاروها روال
عادی و بیولوژی زندگی خود را از سر گرفتند و پس از مدتی پشه های سالمی از
این لاروها بیرون آمدند. ما باکتری هایی را می شناسیم که در دهانه آتشفشان و
در مجاورت گدازه ها زندگی می کنند و باکتری های دیگری را سراغ داریم که در
سنگ تغذیه می کنند و نیز انواعی را می شناسیم که آهن تولید می نمایند.
انبوه سوالات بدون پاسخ، بی وقفه در حال افزایش است.
آزمایش
های فراوانی در مراکز مختلف علمی در حال انجام است که روز به روز بر علت
ها و دلایلی که نشان می دهد زندگی به هیچ وجه به شرایط حاکم بر سیاره ما
وابسته نیست افزوده می گردد. ما قوانین و شرایط زندگی بر روی کره زمین را
طی قرن های متمادی بنیان و لازمه حیات پنداشته و کره زمین را مرکز خلقت و
زندگی به حساب آورده ایم. باور عمیق به این پندار دورنمای شناخت بشر را کدر
و معوج ساخته است. اعتقاد به این فرضیه افق دید کاشفین و پژوهشگران را
محدود ساخته و آنها را وادار کرده است تا کائنات لایتنهای را با معیارها و
سیستم فکری ویژه ما انسان ها مورد بررسی قرار دهند. از سوی دیگر نحوه تفکر
ما نسبت به سایر جانداران بدان معنی است که قبول کنیم موجودات هوشمند ساکن
بر روی یک سیاره ی دیگر نیز به نوبه خود حق دارند شرایط زندگی خود را تنها
معیار و محور حیات بدانند به عنوان مثال اگر موجوداتی در برودتی معادل 150
تا 200 درجه زیر صفر زندگی می کنند حق دارند که این برودت مرگبار را پیش
شرط و لازمه حیات بر روی سیار سیارات بدانند.
عده
ای از دانشمندان عقیده دارند که موجودات زنده روی زمین از سیاره دیگری به
زمین آمده اند. به عقیده برخی از آنها طی میلیاردها سال پیش شهاب سنگی که
حاوی موجودات تک سلولی بود با سطح زمین برخورد کرد و این موجودات تک سلولی
از آن پس زمین را به عنوان خانه خود انتخاب کردند. این سلول ها در آغاز
اقیانوس های نخستین را محیط امنی در برابر پرتوهای شدید خورشیدی برای خود
یافتند. به این ترتیب زمین تبدیل به سیاره حیات شد. بعدها از این موجودات
تک سلولی حیات چند سلولی تکوین یافت و در حدود 500 میلیون سال پیش حیات بر
سطح خشکی های زمین نیز گسترش یافت زیرا که در این بین یک لایه هوا یعنی
لایه اوزون در جو زمین به وجود آمده بود که موجودات خشکی زی را در برابر
پرتوهای خطرناک خورشید محافظت می کرد.
آیا موجودات فرازمینی از زمین دیدار کرده اند؟
امکان
دارد موجودات فرازمینی هزاران سال پیش از سیاره ما دیدار و با پیشنیان ما
صحبت کرده باشند. بدیهی است که نیاکان ما در آن زمان نه چیز زیادی درباره
عالم می دانستند و نه درک و فهمی از یک فناوری بسیار پیشرفته داشتند به این
ترتیب آنها شاید این بیگانگان نیرومند را به عنوان خدایان خویش می
انگاشتند این مسئله است که حداقل نویسنده سوئیسی اریک فون دنیکن از دهها
سال پیش در نوشته های خود ادعا کرده است. نخستین کتابش در این باره که در
سال 1968 انتشار یافت به یک باره او را مشهور کرد نام کتاب او «خاطراتی
درباره آینده» بود. در این کتاب ادعا کرد که بسیاری از چیزهایی را که در
باستان شناسی اسرار آمیز و معماگونه جلوه می کند در واقع توصیف نمایش
ناشیانه وقایع و حوادثی اند که در زمان اجداد و نیاکان ما اتفاق افتاده و
برای آن ها درک ناشدنی و نامفهوم بوده اند. دنیکن پس از آن کتاب های
فراوانی در زمینه های مشابه نوشت. او انبوهی از اسناد و مدارک و شواهدی را
برای ادعاهای خود مطرح کرد. اگر ما نوشت های او را باور کنیم بیگانگان خارج
از زمین نه تنها بارها از زمین دیدار کرده اند بلکه به طور چشمگیری در
وقایع و فرآیندهای زمینی دست داشته اند. به ادعای این نویسنده موجودات
فرازمینی با روش های فناوری ژنتیکی عوامل وراثتی ما را تغییر دادن تا نبوغ و
استعدادمان را افزایش دهند آنها در ساخت اهرام ثلاثه مصر کمک کردندو به
انسان اخترشناسی، کشاورزی و پزشکی آموختند و حتی بعضی از انتخاب شدگان را
به سفرهای فضایی کوتاه بردند. شمار زیاد اسناد و مدارکی که دنیکن در کتاب
های خود می آورد در نظر اول محکم و قانع کننده به نظر می رسند که در ادامه
به توضیح برخی از آنها می پردازیم.
نقشه جغرافیایی 11000 ساله
در
روز نهم نوامبر سال 1929 دکتر خلیل الدم رئیس موزه ملی ترکیه دو قطعه پاره
شده از یک نقشه جغرافیایی متعلق به پیری رئیس دریانورد شهر عثمانی پیدا
کرد. پیری رئیس در زمان حیات خویش سمت امیر البحری ناوگان دریای سرخ و خلیج
فارس را به عهده داشت. او در سال 1513 در شهر گلیبولو ترسیم نقشه های
جغرافیایی را آغاز کرد و در سال 1517 آنها را در سفری به استانبول برد و به
سلطان سلیم اول فاتح مصر تقدیم کرد. پیری رئیس حتی قبل از پیداشدن این
قطعات نیز به عنوان یک نقشه کش ماهر در ترکیه شهرت فراوان داشت از او 215
نقشه دیگر نیز باقی مانده است که وی در کتابی به نام «بحریه» آنها را شرح
داده و تفسیر کرده است دو قطعه نقشه پیدا شده توسط خلیل الدم را که با رنگ
های بارز بر روی پوست آهو رسم شده اند را قطعاتی از نقشه کل جهان می دانند
که به دست پیری رئیس ترسیم گردیده و از قرن ها پیش مفقود الاثر محسوب می شد
در سال های دهه 40، قرن حاضر کپس هایی از این قطعات نقشه در مقیاس وسیع
تهیه شده است و در اختیار موزه ها و کتابخانه های متعدد قرار گرفت. در سال
1954 این اوراق به دست آرلینگتن. اچ مالری گارتوگراف مشهور آمریکایی که به
ویژه در بررسی و ارزیابی از نقشه های دریایی قدیمی تبحر و مهارت خاصی داشت
رسید. نقشه های پیری رئیس، مالری را به شدت تحت تاثیر قرار داد. چون بر روی
آنها قاره قطب جنوب رسم شده بود که در سال 1513 هنوز کشف نگردیده بود.
پیری رئیس در کتاب «بحریه» خود نوشته است که نقشه کامل جهان را از ترکیب 20
نقشه جزئی کوچکتر رسم کرده و برای ترسیم محدوده سواحل جزایر آنتیل نیز از
یک نقشه متعلق به کریستف کلمب استفاده کرده است که البته باید به این نکته
توجه کرد که هیچ کسی تاکنون چنین نقشه ای که متعلق به کریستف کلمب باشد را
پیدا نکرده است. در کتاب بحریه در مورد قاره آمریکا جزئیاتی ذکر شده که
قطعاً برای پیری رئیس ناشناس بوده است. البته این احتمال هم وجود دارد که
پیری رئیس جزئیات نامبرده را از کریستف کلمب که تازه در سال 1511 از سفر
اکتشافی خود بازگشته بود کسب کرده باشد از نظر تئوریک این تبادل تجربه
امکان پذیر می باشد که شخص پیری رئیس از بی نظیر بودن نقشه هایش کاملاً
مطمئن بوده و در این مورد متذکر شده است که در حال حاضر هیچ کس نقشه ای
مانند این نقشه در اختیار ندارد آرلینگتن مالری از همکار خود والترز که در
انستیتوی نقشه برداری نیروی دریای آمریکا کار می کرد در خواست کمک نمود.
والترز به محض دیدن نقشه ها از دقتی که در تعیین و ترسیم فاصله های میان
دنیای نو و کهن به کار رفته است شگفت زده شد چون در آغاز قرن شانزدهم هنوز
قاره آمریکا در هیچ نقشه ای رسم نشده بود دقت کامل در تعیین محل جزایر
قناری و جزایر آزور نیز برای والترز که در این زمینه کارشناس مسلم محسوب می
شد تعجب آور بود او و مالری همچنین متوجه شدن که پیری رئیس در ترسیم نقشه
ها یا از مختصات مرسوم در زمان خود استفاده نکرده و یا زمین را مانند
گذشتگان صفحه ای مستوی فرض کرده بود. این امر پژوهشگران نامبرده را کنجکاو
نمود و آن دو برای سر در آوردن از موضوع، شبکه نقشه خوانی ویژه ای طراحی
کردند و به کمک آن نقشه های قدیمی پیری رئیس را بر روی یک کره جغرافیایی
مدرن منتقل نمودند. حیرت و شگفتی کارشناسان وصف ناپذیر بود نه تنها محیط
مرئی و خطوط فاصل سواحل آمریکای شمالی و جنوبی دقیقاً در همان جا قرار
داشتند که طبق شناخت امروزی ما باید قرار داشته باشند بلکه محیط مرئی و
خطوط ساحلی قاره قطب جنوب نیز با شناخت امروزی ما دقیقاً منطبق بود در نقشه
ای که پیری رئیس از جهان ترسیم نموده منتهی الیه خشکی آمریکای جنوبی به
وسیله نوار باریکی به قاره قطب جنوب متصل است. در حالی که امروزه در فاصله
بین فایرلند و یخ های قطب جنوب فقط یک دریای طوفانی وجود دارد. والترز و
مالری نقشه پیری رئیس را میلیمتر به میلیمتر با نقشه های جدیدی که با مدرن
ترین ابزار نقشه برداری از طریق هوا رسم گردیده بود مقایسه کرده و اطلاعات
تکمیلی زیادی را که به وسیله عکسبرداری یا نور ماورائ قرمز به وسیله
هواپیما بدست آمده بود را به کمک طلبیدند بالاخره معلوم شد که حدود 11000
سال پیش یعنی در اواخر دوران یخبندان چنین راه خشکی میان آمریکای جنوبی و
قاره قطب جنوب حقیقتاً وجود داشته است، پیری رئیس در نقشه قطب جنوب با دقت
تمام جزایر، خلیج ها و کوهها را مشخص و با استفاده از دقیق ترین اصول نقشه
برداری محل و مشخصات آنها را تعیین نموده است . اما ما امروزه قادر به دین
این جزئیات نیستیم. چون آنها در زیر لایه ضخیمی از یخ قرار دارند. اریک فون
دنیکن درباره نقشه های پیری رئیس می گوید: نقشه های جغرافیایی پیری رئیس
یکی از مدارکی است که من برای اثبات فرضیه خود، مبنی بر سفر ماوراء زمینیان
به دنیای ما در گذشته های دور مورد استفاده قرار می دهم. برای من مسلم است
که ماوراء زمینینان از سفینه های فضایی خود که در مدار کره زمین پرواز می
کرد به نقشه برداری از قاره ها و دریاها پرداخته بودند نقشه هایی که بدین
ترتیب تهیه شد به عنوان هدیه در اختیار اجداد ما قرار گرفت و آنانکه مفهوم
این نقشه ها را درک نمی کردند آنها را به عنوان اشیای مقدس نگهداری نمودند
بدین ترتیب نقشه های هزاران شال دوام آوردند و سرانجام به دست امیرالبحر
زرنگ و هوشیار عثمانی افتاد. بنابراین پیری رئیس به هنگام رسم نقشه جهان
خود نیز خبر نداشت که چه چیزی را به تصویر می کشد. حال به نظر شما با مطالب
گفته شده، نیاکان ما در هزاران سال پیش این همه توانایی علم و اگاهی از
جهان را خود به تنهایی به دست آورده اند یا اینکه شما هم مثل اریکفون دنیکن
فکر می کنید که در گذشته های دور موجودات فرازمینی از زمین دیدار کردند و
به اجداد ما آموزش دادند.