فلفل سیاه ، خواص و مضرات آن

فلفل سیاه  میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است.فلفل یا پلپل سیاه (nigrum پیپر) گیاه رونده گل دهنده ای از خانواده Piperaceae، که برای میوه آن کشت می شود، که معمولا به صورت خشک به عنوان ادویه و چاشنی استفاده می شود.
فلفل گیاهی است بالارونده و دارای ریشه های ساقه خیز و کوتاه که میوة آن ادویه ای است با طعم تند و سوزنده . گیاهی دارویی - خوراکی و دارای طعمی تند.
فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگهای متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگهای سیاه، سفید و سرخ عرضه می‌شود.

میوه آن، که به صورت خشک شده به دانه فلفل معروف است، در حدود 5 میلی متر قطر دارد، کاملا بالغ آن قرمز تیره است ومثل همه میوه های گوشتدار(مثل گیلاس)، شامل یک دانه تکی است. دانه های فلفل و پودر فلفل که حاصل آسیاب آنهاست، ممکن است صرفا به عنوان فلفل یا دقیق تر به عنوان فلفل سیاه، فلفل سفید و یا فلفل سبز شناخته شوند. دانه های فلفل سبز در واقع دانه های فلفل سیاه نابالغند.
کلمه "پلپل یا فلفل(عربی شده)" از کلمه تامیل/مالزیایی برای فلفل دراز، pippali گرفته شده است.

فلفل سیاه براى معالجه بى حسى و فلج و تقویت کننده حافظه و اعصاب و مسکن دردهاى عصبى بکار می رود .
ریختن آن در دندان کرم خورده از پیشرفت کرم خوردگى جلوگیرى مى کنم . غلظت خون را از بین مى برد و برای مداوا جذام بکار می رود.

 زیاده روى در خوردن آن باعث افزایش ترشحات معدى است و به همین جهت است که مبتلایان به ناراحتى هاى معدى نباید در خوردن آن افراط کنند و استفاده از مقدار کم آن براى آنها هم مفید است . گرد کوبیده آن حشرات را متفرق مى کند و اگر آنرا در لابلاى پارچه بپاشند بید نمى خورد و از گزند حشرات محفوظ مى ماند. سابقا کچلى را با آن معالجه مى کردند. به هضم غذا کمک مى کند . زهکش بلغم و ضد زهر مى باشد . همچنین مقوى حافظه و اعصاب و مسکن دردهاى عصبى می باشد . جویدن دانه آن همراه با مویز جهت رفع رطوبات دماغ و معده مفید است . مالیدن میوه آن با روغن جهت فلج و بى حسى توصیه شده است .

اگر یک حبه قند را در یک قاشق فلزى قرار داده روى آتش ذوب نمایند و بعد مقدارى گرد فلفل به آن مخلوط کرده گرم گرم در حفره ى دندان هاى کرم خوردگى بریزند درد آن را تسکین داده و از پیشرفت کرم خوردگى جلوگیرى مى کند. مالیدن آن به لثه درد دندان را ساکت مى کند.

بلغم را از بین مى برد و جگر را گرم مى کند و اشتها را زیاد میکند . غذا را نرم و لطیف کرده و اخلاط غلیظ را از بین مى برد . خون غلیظ را سبک مى کنم ، و براى درمان جذام مفید مى باشم . بادشکن بوده و دل درد را معالجه مى کند.
جهت سفیدک ناخن مفید است و با آب پیاز و نمک جهت رویاندن موى گرى ((داءالثعلب )) مفید است ((داءالثعلب ریزش موى سراسرى بدن است که معمولا پس از ابتلا به امراض عفونى ایجاد مى شود)) براى معالجه مسمومین و عقرب گزیده چنانچه دسترسى به پزشک نداشته باشید بهتر است جوشانده ى آنرا مکرر به مسموم بخورانید و بگذارید قى نماید. در گذشته عده اى معتقد بودند که اگر مار گزیده دانه آنرا بخورد وتندى آن را حس ننماید زهر در بدن او تاثیر عمیق کرده و معالجه آن آسان نیست ، ولى اگر تندى آنرا حس کند، قابل مداوا و درمان است . مقدار خوراک آن حداکثر تا پنج گرم است . براى اشخاص گرم مزاج خوب نیست و تولید سر درد مى کند و سینه را به خس ‍ خس مى اندازد و براى کبد ضرر دارد ، و برعکس براى پیران و اشخاص ‍ سرد مزاج مفید مى باشد .


فلفل سیاه خیلی بیشتر از آنچه که اکثر مردم تصور می‌کنند برای بدن خاصیت دارد و مفید است.
در برخی از شهرهای هند مردم روز را با یک فنجان قهوه سیاه همراه با مقداری پودر فلفل سیاه که داخل آن حل شده،‌ آغاز می‌کنند.
بسیاری از مطالعات و آزمایشات پزشکی تایید می‌کنند که فلفل سیاه فعالیت مجاری گوارشی را تقویت می‌کند و علاوه بر بهبود فرآیند هضم غذا، تحریک کننده ترشحات بزاقی است. این ادویه هم چنین در بهبود عملکرد معده نقش مفیدی دارد.
فلفل سیاه پرزهای چشایی را تحریک می‌کند و پیامی ‌به معده می‌فرستد که باعث ترشح اسید هیدروکلوریک و در نتیجه هضم بهترغذا می‌شود. وجود اسید هیدروکلوریک برای هضم پروتئین‌ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است. در استعمال داخلی به عنوان محرک اشتها، مدر، بادشکن، گرم کننده و ضد سم و برای رفع انواعی از مسمومیت‌های غذایی به کار می‌رود. همچنین فلفل سیاه برای معالجه اسهال تابستانه، اسهال خونی، کاهش احتمال سرماخوردگی و دردهای روماتیسمی مفید است.
فلفل سیاه هم چنین خواص آنتی اکسیدانی فوق العاده‌ای دارد. این ادویه تاثیر فوق‌العاده‌ای برای مقابله با رشد باکتری‌های مضر بویژه در روده دارد.