امواج پارازیت،وای‌فای و موبایل؛ کدامیک سیگنال و تشعشع قوی‌تری دارد؟
وای‌فای و بلوتوث توان بسیار ناچیزی دارند.
«وای‌فای دارای توان بسیار ناچیزی است و مانند دستگاه‌هایی که در حد باتزی ساعت کار می‌کنند یک سیگنال ضعیف دارد. بلوتوث و لپ‌تاپ نیز همینطور است. این دستگاه‌ها پرقدرت به حساب نمی‌آیند. حداکثر برد وای‌فای برای قوی‌ترین سیگنال ۵۰۰ متر است که بیشتر از آن هم امکان ندارد.»
«قوی ترین سیگنال مربوط به گوشی موبایل است. ما گوشی را به گوشمان نزدیک می کنیم. مثل اینکه یک لامپ روشن را نزدیک صورتمان کنیم. برای مثال موبایل را لامپ و آنتن‌های موبایل را نورافکن در نظر بگیریم. به طور قطع یک نورافکن خطر کمتری نسبت به لامپی که نزدیک صورتمان کرده‌ایم دارد و اگرچه نور نورافکن بیشتر است اما این لامپ است که پوست را می‌سوزاند. چرا که فاصله‌ی نورافکن زیاد بوده و چگالی انرژی و حد توان آن آزار هنده نیست. البته امواج رادیویی با امواج نوری به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست و ذکر این مثال، تنها برای آسانتر کردن درک موضوع است.»
«امواج پارازیت از نظر ما آنقدر قوی نیستند که روی سلامت مردم تأثیر بگذارند، چرا که این امواج اضافه از نویز محیط ایجاد می‌شوند و بدون اینکه فرستنده‌ای نصب شده باشد از طبیعت ساطع می‌شود. به این مسئله پارازیت گفته می‌شود. این نویز‌ها برای سلامت افراد مشکلی ایجاد نمی‌کند. سلامت به توان امواج برمی‌گردد. هر چیزی که توانش از حد مجاز بیشتر شود و از حد استاندارد فراتر رود می‌تواند یک عامل برای تهدید سلامت باشد.»
مدیرکل صدور پروانه سرویس‌های رادیویی رگولاتوری گفت: «ما سطح نویز را اندازه گیری می کنیم باید مشخص شود که فرستنده‌ها تا کجا سیگنال دارند و باید بدانیم نویز محیط چقدر است. نویز تابع طبیعت است و البته نویز هر محیط با محیط دیگر متفاوت است. به دلیل تراکم جمعیت و وجود تجهیزات و ماشین‌ها، میزان نویز در هر محیط متفاوت است.»
وای‌فای و بلوتوث توان بسیار ناچیزی دارند.
«وای‌فای دارای توان بسیار ناچیزی است و مانند دستگاه‌هایی که در حد باتزی ساعت کار می‌کنند یک سیگنال ضعیف دارد. بلوتوث و لپ‌تاپ نیز همینطور است. این دستگاه‌ها پرقدرت به حساب نمی‌آیند. حداکثر برد وای‌فای برای قوی‌ترین سیگنال ۵۰۰ متر است که بیشتر از آن هم امکان ندارد.»
«قوی ترین سیگنال مربوط به گوشی موبایل است. ما گوشی را به گوشمان نزدیک می کنیم. مثل اینکه یک لامپ روشن را نزدیک صورتمان کنیم. برای مثال موبایل را لامپ و آنتن‌های موبایل را نورافکن در نظر بگیریم. به طور قطع یک نورافکن خطر کمتری نسبت به لامپی که نزدیک صورتمان کرده‌ایم دارد و اگرچه نور نورافکن بیشتر است اما این لامپ است که پوست را می‌سوزاند. چرا که فاصله‌ی نورافکن زیاد بوده و چگالی انرژی و حد توان آن آزار هنده نیست. البته امواج رادیویی با امواج نوری به هیچ عنوان قابل مقایسه نیست و ذکر این مثال، تنها برای آسانتر کردن درک موضوع است.»
«امواج پارازیت از نظر ما آنقدر قوی نیستند که روی سلامت مردم تأثیر بگذارند، چرا که این امواج اضافه از نویز محیط ایجاد می‌شوند و بدون اینکه فرستنده‌ای نصب شده باشد از طبیعت ساطع می‌شود. به این مسئله پارازیت گفته می‌شود. این نویز‌ها برای سلامت افراد مشکلی ایجاد نمی‌کند. سلامت به توان امواج برمی‌گردد. هر چیزی که توانش از حد مجاز بیشتر شود و از حد استاندارد فراتر رود می‌تواند یک عامل برای تهدید سلامت باشد.»
مدیرکل صدور پروانه سرویس‌های رادیویی رگولاتوری گفت: «ما سطح نویز را اندازه گیری می کنیم باید مشخص شود که فرستنده‌ها تا کجا سیگنال دارند و باید بدانیم نویز محیط چقدر است. نویز تابع طبیعت است و البته نویز هر محیط با محیط دیگر متفاوت است. به دلیل تراکم جمعیت و وجود تجهیزات و ماشین‌ها، میزان نویز در هر محیط متفاوت است.»
مجید غفوری