سوپره ماتیسم ، مربع سیاه مالویچ

مربع سیاه مالویچ                                                                                                          
آیا تابلوی معروف مربع سیاه اثر کازیمیر مالویچ واقعا یک اثر هنری است؟ اکثریت افرادی که این تابلو را می بینند معتقدند این تابلو یک اثر هنری نیست.

خود این نقاش روس هم که این تابلو را در سال 1913 به عنوان بخشی از یک مجموعه تصویری برای نمایش اپرایی به نام "پیروزی بر آفتاب" کشید، در زمان خلق این تابلو معتقد بود که یک اثر هنری نیست اما با گذشت زمان، نظر وی تغییر کرد!
کازیمیر مالویچ در سال 1879 متولد شد و در سال 1935میلادی درگذشت .
وی در طول دوران فعالیت هنری خود از سبکهای مختلف ازجمله امپرسیونیسم ، کوبیسم ، آبستره و سوپرماتیسم پیروی کرد.
مالویج از سال 1915 سبک سوپرماتیسم را برای ادامه کار هنری خود برگزید و به توسعه این سبک پرداخت.
از سال 1918 مالویچ در مسکو و پتروگراد (سن پترزبورگ) به تدریس نقاشی پرداخت و همچنین چندین نمایشگاه در خارج از اتحاد شوروی ازجمله در ونیز و برلین برگزار کرد.
اما به زودی روابط وی با رژیم اتحاد شوروی تیره شد و درسال 1929 از انستیتو ملی تاریخ هنر اخراج گردید.
سال بعد وی به اتهام ارتباط با بیگانگان زندانی شد و تحت شکنجه قرار گرفت .
پس از آزادی از زندان و در اواخر عمر کازیمیر مالویچ به کشیدن پرتره پرداخت .

مالویچ  سوپره ماتیسم

کازیمیر مالویچ که به عرفان نیز علاقه داشت، دو سال بعد از کشیدن تابلوی مربع سیاه به این نتیجه رسید که این اثر او که به گفته خودش "به طور غیر ارادی و ناخودآگاه " نقاشی شده است، یک اثر هنری مهم است. او در آن زمان گفته بود که این تابلو بخشی از یک ایده هنری بزرگ تر است که "نتایج خارق العاده ای " خواهد داشت.
آن ایده هنری بزرگ از نگاه او "رها ساختن هنر از وزن سنگین و سکون واقعیت" بود. کازیمیر مالویچ این مکتب یا سبک هنری را سوپرماتیسم ناب می نامید. اما ریشه های فلسفی این نگاه هنری به یکی از آثار آرتور شوپنهاور فیلسوف آلمانی بازمی گشت که در سال 1818 و تحت عنوان "جهان همچون اراده و تصور" منتشر شده بود.

در نقاشی های او که هیچ نشانه ای از جهان واقعی وجود ندارد، از درخت و رودخانه و یا موجودات زنده اثری نیست. بیننده این آزادی را پیدا می کند که فقط بر اساس احساسات خود با این نقاشی روبرو شود و به آن بیندیشد.
شوپنهاور استدلال می کرد که همه انسانها در دام اراده خود گرفتار می شوند و در نتیجه زندگی خود را مصیبت بار می کنند. به اعتقاد او هنر تنها راه نجات از این وضعیت است و بهترین نوع آن موسیقی است چون ذات بسیار مجردی دارد.
کازیمیر مالویچ همین تفکر را در نقاشی به کار گرفت. در نقاشی های او که هیچ نشانه ای از جهان واقعی وجود ندارد، از درخت و رودخانه و یا موجودات زنده اثری نیست. بیننده این آزادی را پیدا می کند که فقط بر اساس احساسات خود با این نقاشی روبرو شود و به آن بیندیشد.
او می گفت هنری را خلق می کند که هدف آن "برتری دادن به احساسات" است.
آثار اولیه او در حقیقت پاسخ و یا واکنش هایی‌اند به نقاشی های سزان، ماتیس، مونه و پیکاسو که او در نمایشگاههای شهر مسکو دیده بود.
در دوره بعدی او به موج کوبیسم و فوتوریسم می پیوندد و با افزودن جنبه هایی از زندگی روستانشینی به نقاشی های خود در این دوره حال و هوای روسی می دهد.
در مرحله بعدی مالویچ و هنرمندان آوانگارد دیگر به سبکی می پیوندند که مدتها تشنه آن بودند و آن ظهور نیرومند هنر مدرن بود که به خصوص در روسیه تحول مهمی ایجاد کرد. این دوره از نقاشی مالویچ اساسی ترین بخش آثار هنری اوست. آثار تجربی مالویچ در این دوره که برخی از آنها به تبعیت از هنرمندان دیگر خلق می شدند به شدت نوآورانه و از نظر هنری دوران ساز بودند.
در سال 1915 او به طور کامل به سبک انتزاعی روی می آورد، تمام تماسهای خود با گذشته هنری اش را قطع می کند و هنرمندان نسل های گذشته را "جعل کار" خطاب می کند.

مالویچ یک کیفیت صوتی و شنیداری را خلق کرد
آثار سوپرماتیست مالویچ کیفیت های گوناگونی دارند که یکی از مهمترین آنها ترکیب است. برخلاف اکثر آثار نقاشی که با بینایی ما تماس برقرار می کنند، به نظر می رسد شاهکارهای انتزاعی مالویچ یک کیفیت صوتی و شنیداری را خلق کرده اند.
گو اینکه بیننده می تواند صدای ناموزون و موسیقی خارج از نت مربوط به تصادم اجسام و طرح های هندسی در این تابلوها را بشنوند. به عنوان مثال مکعب های گستاخ سیاه رنگ نوایی گرفته و محزون دارند. اما مثلث های نازک و ناهموار آبی و زرد صدایی روی نت بالا تولید می کنند.